بررسي نقش متغيرهاي روانشناختي بر توانمندي زنان روستايي درحفاظت از محيط‌ زيست

متغيرهاي روانشناختي در زنان به علت قرابت نزديك تر با محيط‌زيست نقش بيشتري در همكاري آنها با محيط‌زيست دارد. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش متغيرهاي روانشناختي بر توانمندي زنان روستايي در حفاظت از محيط‌زيست صورت پذيرفت. جامعه آماري پژوهش زنان روستايي استان چهارمحال و بختياري بودند كه با استفاده از جدول كرجيسي و مورگان تعداد 384 نفر از آن‌‌ها از طريق نمونه‌گيري طبقه‌‌بندي انتخاب شد. براي گردآوري داده‌ها از ابزار پرسشنامه استفاده گرديد. روايي ظاهري و محتوايي پرسشنامه با نظر پانلي از متخصصان و كارشناسان قبل از پيش آزمون مورد تاييد قرار گرفت. پايايي ابزار تحقيق نيز از طريق انجام پيش‌آزمون بين 30 نفر خارج از نمونه آماري و محاسبه آلفاي كرونباخ براي مقياس‌‌هاي اصلي پرسشنامه (در دامنه بين 0/72 تا 0/94) ارزيابي و تصحيح گرديد. تجزيه و تحليل داده‌‌ها با استفاده از نرم‌‌افزارهاي SPSS24 و AMOS24 انجام گرفت. داده‌‌هاي گردآوري شده با استفاده از تكنيك مدل‌‌سازي معادلات ساختاري تجزيه و تحليل گرديد. نتايج مدلسازي معادلات ساختاري مستقيم نشان داد رابطه مثبت و معني داري بين متغيرهاي روانشناختي شامل استقلال عمل، عزت نفس و خودكارآمدي با متغير وابسته حفاظت از محيط‌زيست وجود دارد. همچنين، براساس نتايج مدل ساختاري ميانجي مشخص شد كه متغير توانمندي زنان روستايي در رابطه بين متغيرهاي روانشناختي با حفاظت از محيط‌زيست داراي نقش ميانجي مي‌باشد. از اين رو با توجه به تأثير توانمندي زنان روستايي در حفاظت از محيط‌زيست، پيشنهاد مي‌‌گردد دوره‌‌ها و كارگاه‌‌هاي آموزشي جهت افزايش توانمندي زنان روستايي از طريق بهبود متغيرهاي روانشناختي برگزار گردد.