ارزشيابي نظام تأمين مالي سلامت ايران

زمينه و هدف: نظام تأمين مالي سلامت «فرآيند جمع آوري، تجميع و مديريت منابع مالي به‌منظور خريد خدمات سلامت» است. نظام تأمين مالي سلامت ايران با چالش‌هايي مواجه است. مطالعه حاضر با هدف ارزشيابي نظام تأمين مالي سلامت ايران انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي به صورت گذشته نگر با استفاده از داده هاي آرشيوي به ارزشيابي نظام تأمين منابع مالي سلامت كشور ايران در بازه زماني سال‌هاي 2000 تا 2019 ميلادي پرداخته است. اطلاعات پژوهش از داده هاي بانك جهاني جمع آوري و با استفاده از نرم افزار اكسل تحليل شدند. نتايج: سرانه هزينه سلامت ايران در بازه زماني سال‌هاي 2000 تا 2019 ميلادي سالانه 3.7% افزايش يافت و به 868 دلار (برابري قدرت خريد) در سال 2019 رسيد. هزينه كل سلامت ايران از 32 ميليارد دلار در سال2000 ميلادي به حدود 72 ميليارد دلار (برابري قدرت خريد) در سال 2019 ميلادي افزايش يافت (افزايش سالانه 5.9%). ايران حدود 0.6% مخارج كل سلامت مردم دنيا را تشكيل داد. در اين سال، حدود 6.7% توليد ناخالص داخلي كشور صرف هزينه‌هاي سلامت شد. ميانگين اين شاخص در دنيا 9.8% بود. حدود 49.5% هزينه‌هاي سلامت ايران توسط بخش عمومي تأمين مالي شد. سهم پرداخت‌هاي عمومي از هزينه كل سلامت جهان برابر با 59.8% بود. سهم پرداخت مستقيم از جيب مردم ايران در دهه گذشته كاهش يافت و در سال 2019 ميلادي به 39.5% رسيد. ميانگين اين شاخص در دنيا 18% بود. نتيجه گيري: هزينه‌هاي نظام سلامت كشور با سرعتي بيش از رشد توليد ناخالص داخلي در حال افزايش است. سهم هزينه‌هاي سلامت از توليد ناخالص داخلي كشور و به تبع آن، سهم مخارج سلامت از بودجه عمومي دولت كاهش و سهم پرداخت مستقيم از جيب مردم افزايش يافته است. بنابراين، اصلاحاتي بايد براي تقويت نظام تأمين مالي سلامت كشور بكار گرفته شود.