رابطه بين الگوهاي ارتباطي خانواده و هيجان‌هاي تحصيلي با نقش واسطه اي هويت تحصيلي

هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين الگوهاي ارتباطي خانواده و هيجان هاي تحصيلي با نقش واسطه اي هويت تحصيلي بود. براي دستيابي به اين هدف، 348 دانش آموز دبيرستاني دختر شهر ياسوج با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به پرسشنامه هاي الگوهاي ارتباطي خانواده( فيتز پاتريك و ريچي، 1994)، هيجان هاي تحصيلي(پكران و همكاران، 2005) و پرسشنامه هويت تحصيلي( واز و ايزاكسون، 2008) پاسخ دادند. نتايج تحليل مسير نشان داد اثر مستقيم جهت گيري گفت و شنود بر هيجان هاي تحصيلي معنادار بوده، اما اثر مستقيم جهت گيري همنوايي بر هيجان هاي تحصيلي معنادار نبوده است. به استثناي اثر مستقيم جهت گيري همنوايي بر سبك هويت موفق، همه اثرات مستقيم الگوهاي ارتباطي گفت و شنود و همنوايي بر سبك هاي هويت تحصيلي(موفق، ديررس، دنباله رو و سردرگم) معنادار بوده است. همچنين اثر مستقيم همه سبك هاي هويت بر هيجان هاي تحصيلي مثبت و اثر مستقيم سبك هاي هويت تحصيلي سردرگم و ديررس بر هيجان هاي تحصيلي منفي معنادار بوده است. نتايج همچنين نشان داد الگوهاي ارتباطي خانواده از طريق هويت تحصيلي بر هيجان هاي تحصيلي اثر غير مستقيم و معنادار دارد. در مجموع، نتايج بيانگر آن بود كه هويت تحصيلي در رابطه بين الگوهاي ارتباطي خانواده و هيجان هاي تحصيلي دانش آموزان، نقش واسطه اي دارد.