تأثير شاخص پيچيدگي اقتصادي (ECI) بر نتايج سلامت ايران و منتخبي از كشورهاي در حال توسعه

زمينه و هدف: پيچيدگي اقتصادي نشان دهنده در دسترس بودن دانش در داخل يك كشور است افزايش پيچيدگي اقتصادي نشان دهنده ظرفيت افزايش يافته براي توليد مجموعه متنوعي از محصولات پيچيده است. پيچيدگي ساختار اقتصادي يك كشور عامل اصلي تأثيرگذار بر انتخاب هاي اجتماعي و توانايي هاي انساني است كه شامل فرصت هاي شغلي و يادگيري است، اما به آنها محدود         نمي شود و وضعيت شغلي يك فرد تعيين كننده مهم در وضعيت سلامتي افراد است به همين دليل، ظرفيت توليد محصولات پيشرفته به ميزان قابل توجهي به كيفيت سرمايه انساني و دانش بستگي دارد و از طرفي، دانش و آموزش به طور گسترده اي به عنوان ارتقا سلامت جمعيت شناخته مي شوند. روش كار: به همين دليل پژوهش حاضر به بررسي تأثير شاخص پيچيدگي اقتصادي بر نتايج سلامت براي هفده كشور منتخب از كشورهاي منطقه با استفاده از داده‌هاي پانل در بازه زماني 2001-2019 با استفاده از روش رگرسيوني كوانتايل و روش حداقل مربعات معمولي OLS پرداخته است. نتايج: مطابق با نتايج متغيرهاي شاخص پيچيدگي اقتصادي، جهاني شدن، رشد اقتصادي و باز بودن تجارت سبب بهبود سلامت مي گردند. علي‌رغم متغيرهاي نام برده متغيرهاي كيفيت نهادي، سياست و نفوس شهري سبب بهبود سلامت در كشورهاي مورد مطالعه نشده‌اند. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش به ويژه براي اقتصادهاي در حال توسعه كه معمولاً از سلامت ضعيف و سطوح پايين پيچيدگي اقتصادي رنج مي برند مرتبط است.