مدل ساختاري خوش‌بيني تحصيلي بر اساس سبك‌هاي والدگري با نقش ميانجي كمال‌گرايي مثبت والدين در دانش‏آموزان متوسطه دوم شهر خرم‌آباد

هدف از اجراي پژوهش حاضر بررسي روابط ساختاري بين سبك‌هاي والدگري و خوش‌بيني تحصيلي با نقش ميانجي كمال‌گرايي مثبت والدين بود. طرح پژوهش، توصيفي-همبستگي و جامعه آماري شامل كليه دانش‏آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم‌آباد در سال تحصيلي1400 كه شامل 19500دانش‌آموز بودند. به روش نمونه‏گيري تصادفي نسبي طبقه‏اي و بر اساس جدول كرجسي-مورگان 377 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه كمال‌گرايي مثبت و منفي (تري شورت و همكاران، 1995)، سبك‏هاي والدگري آلاباما نسخه كودك (ساماني، 1390) و خوش‌بيني تحصيلي (اسچنن-موران و همكاران، 2013) بود. تحليل داده‏هاي پژوهش با استفاده از روش‏هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندمتغيره و مدل يابي معادلات ساختاري با نرم‏افزارهاي SPSS-27 و AMOS-24 انجام شد. بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه، مدل پيشنهادي جهت بررسي روابط علي بين متغيرهاي پژوهش، از برازش قابل قبولي برخوردار بود. نتايج پژوهش نشان داد كه سبك‏هاي والدگري به‌صورت مستقيم و غيرمستقيم از طريق كمال‌گرايي مثبت والدين با خوش‌بيني تحصيلي رابطه دارد (0.05 P). همچنين نتايج نشان داد كه سبك‌هاي والدگري تأثير مثبت و معناداري بر خوش‌بيني تحصيلي و كمال‌گرايي مثبت دانش‌آموزان داشته است (0.05 P). تأثير كمال‌گرايي مثبت بر خوش‌بيني تحصيلي دانش‌آموزان نيز تأييد شد (0.05 P). با توجه يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه مدل روابط ساختاري بين سبك‌هاي والدگري و خوش‌بيني تحصيلي با نقش ميانجي كمال‌گرايي مثبت والدين از برازش مطلوبي برخوردار است.