بررسي رابطه بين فرهنگ سازماني مدارس با انگيزش شغلي معلمان با توجه به نقش ميانجي توانمندسازي روان‌شناختي (مورد مطالعه: مدارس دولتي مقطع ابتدايي آموزش‌ و پرورش شهر اسلام ‌آبادغرب)

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين فرهنگ سازماني مدرسه با انگيزش شغلي معلمان با توجه به نقش ميانجي توانمندسازي روان‌شناختي انجام شد. روش پژوهش، توصيفي و از نوع طرح‌هاي همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه معلمان ابتدايي شاغل در شهر اسلام آباد غرب در سال تحصيلي 98-1397 با حجم 513 نفر بود و 219 نفر نمونه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش، پرسش‌نامه فرهنگ مدرسه گرونرت (2005)، پرسش‌نامۀ انگيزش شغلي بخشي و همكاران (1386) و توانمندسازي روان‌شناختي اسپريتزر و ميشرا (1997) بود. نتايج به دست آمده از آزمون فرضيه‌ها توسط نرم افزار‌هاي Spss 25 و Smart PLS 3 و با استفاده از آزمون‌هاي همبستگي و مبتني بر مدل‌يابي معادلات ساختاري نشان داد كه فرهنگ سازماني با انگيزش شغلي معلمان رابطه مثبت و معناداري دارد. رابطه توانمندسازي روان‌شناختي با انگيزش شغلي معلمان مثبت و معنادار است. رابطه فرهنگ سازماني مدرسه با توانمندسازي روان‌شناختي معلمان مثبت و معنادار است و در نهايت رابطه فرهنگ سازماني مدرسه با انگيزش شغلي با توجه به نقش ميانجي توانمندسازي روان‌شناختي مثبت و معنادار است. با توجه به نتايج، مي‌توان اظهار داشت اگر فرهنگ سازماني مدرسه و توانمندسازي روان‌شناختي معلمان بالا باشد، انگيزش شغلي معلمان هم بالا خواهد بود.