رابطه بين چابكي سازماني با درجه اعتباربخشي در بيمارستان‫ هاي دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه

زمينه و هدف: چابكي سازماني بعنوان يك مزيت رقابتي و عامل مهمي براي اثربخشي بيمارستان است. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه چابكي سازماني با درجه اعتباربخشي بيمارستان‫هاي دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه انجام گرديد. روش كار: اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي و به صورت مقطعي در سال 1398 انجام شد. جامعه آماري، كاركنان بيمارستان‫هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه بودند. تمايل به شركت در پژوهش، اشتغال در بيمارستان‫هاي دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه و داشتن حداقل 2 سال سابقه كار به عنوان معيارهاي ورود به مطالعه، و عدم تمايل شركت كننده به همكاري در هر مرحله از پژوهش و نيز نقص در تكميل پرسشنامه به عنوان معيارهاي خروج از پژوهش در نظر گرفته شدند. حجم نمونه بر اساس فرمول‫هاي آماري 382 نفر برآورد گرديد و نمونه‌گيري به روش تصادفي چندمرحله‌اي انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه استاندارد چابكي سازماني بود. روايي پرسشنامه‌ از طريق اخذ نظر اساتيد و صاحب‌نظران تأييد و پايايي پرسشنامه‌ به روش آلفاي كرونباخ (0.88) محاسبه گرديد. براي تحليل داده‌ها ازآمار توصيفي و استنباطي (آزمون t مستقل و ضريب همبستگي پيرسون) و از نرم‌افزار spss-16 استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان دادند بين مولفه چابكي سازماني با درجه اعتباربخشي يك و دو رابطه معناداري وجود داشت (0.001 p). ضمناً بيشترين ميانگين چابكي سازماني مربوط به بيمارستان شهيد چمران با ميانگين 150.80 و كمترين ميانگين مربوط به بيمارستان محمدكرمانشاهي با ميانگين 103.52 بود. مولفه محرك‫هاي چابكي با هيچكدام از دو درجه اعتباربخشي بيمارستان‫ها همبستگي معناداري نداشت. نتيجه گيري: با توجه به ارتباط مثبت چابكي سازماني با درجه اعتباربخشي بيمارستان‫ها، لازم است مديران در راستاي افزايش چابكي سازماني توجه بيشتري به تقويت اجراي فرايند اعتباربخشي مراكز داشته باشند و اقدامات اصلاحي در خصوص محتواي استانداردها، شيوه ارزيابي و تربيت ارزيابان اعمال نمايند.