بررسي وضعيت سبك زندگي ارتقادهنده سلامتي در دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اردبيل، سال1399

زمينه و هدف: براي حفظ و ارتقاي سلامتي، تصحيح بهبود سبك زندگي امري ضروري است. سبك زندگي ارتقادهنده سلامت يكي از معيارهاي تعيين كننده سلامت مي‫باشد و عوامل مختلفي در اتخاذ اين سبك زندگي نقش دارند. هدف مطالعه تعيين وضعيت سبك زندگي ارتقادهنده سلامتي در دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اردبيل بود. روش كار: اين مطالعه مقطعي با شركت 215 نفر از دانشجويان پرستاري انجام شد. روش نمونه گيري سرشماري بود. جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه سبك زندگي ارتقادهنده سلامت والكر استفاده گرديد. داده ها با روش آمار توصيفي و آزمون آماري تي مستقل با استفاده از نرم افزار spss-22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين نمره سبك زندگي ارتقادهنده سلامت 7.37±107.88 بود. بين ابعاد رشد معنوي، مسئوليت پذيري سلامتي، مديريت استرس، تغذيه و فعاليت جسماني با جنسيت ارتباط معني دار وجود داشت. كمترين ميانگين در بين ابعاد سبك زندگي ارتقادهنده سلامتي مربوط به بعد مديريت استرس2.71±15.18 و بيشترين نمره مربوط به بعد مسئوليت‫پذيري سلامتي 3.89±20.97 بود. نتيجه گيري: وضعيت سبك زندگي ارتقادهنده سلامتي در دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اردبيل نامطلوب بود. بنابراين نياز به برنامه ريزي دقيق‫تر جهت بهبود وضعيت سبك زندگي ارتقادهنده سلامت در دانشجويان پرستاري احساس مي‫شود.