نقش خُلقيات و تأديبات صلاحيه در فلسفه اخلاق

دانش منطق با ارائه روش درست انديشيدن، ابزار سودمندي براي دانش‌هاي ديگر، به‌ويژه فلسفه اخلاق، به‌شمار مي‌آيد. بسياري از گزاره‌هاي اخلاقي، ذيل خلقيات و تأديبات صلاحيه قرار مي‌گيرند كه موضوع بحث منطق و فلسفه اخلاق‌اند. درنگ در چيستي خلقيات كه به مصالح و مفاسد فردي صفات و رفتار اخلاقي توجه دارد و چيستي تأديبات صلاحيه كه به حيثيت تربيتي و اجتماعي صفات و رفتار اخلاقي مي‌نگرد، سبب شده است تا برخي قضايا با توجه به دو حيثيت، هم در رديف خلقيات و هم در رديف تأديبات صلاحيه قرار گيرند. توجه به حيثيات گوناگون قضايا به فهم بهتر جمله‌هاي اخلاقي كمك مي‌كند، براي نمونه توجه به واقعيات موجود در قضاياي يادشده مي‌تواند برهان‌پذيري آن‌ها را تبيين كند، اما از اين حيث در زمره مشهورات قرار نمي‌گيرند و از حيث مشهوري بودن امكان كاربرد در جدل نيز دارند؛ افزون‌براينكه توجه به لوازم گزاره‌هاي اخلاقي، ارتباط منطقي گزاره‌هاي حاوي ارزش را با گزاره‌هاي حاوي الزام اخلاقي تبيين‌پذير خواهد كرد.