اثر قطر ميلگرد و ضوابط ضخامت پوشش بتني بر مدل‌هاي رخداد ترك ناشي از خوردگي ميلگرد

خوردگي ميلگردها يكي از مهمترين عوامل كاهش مقاومت و انهدام سازه‌هاي بتني در طي زمان بهره‌برداري از سازه مي‌باشد. براي پيش‌بيني رفتار سازه‌هاي بتني كه در محيط‌هاي خورنده قرار دارند از مدل‌هاي مختلف عمر كه مبتني بر تجربيات آزمايشگاهي و يا تحليل‌هاي عددي هستند استفاده مي‌شود. از مهمترين مدل‌هاي مورد نظر در سازه‌هاي بتني، مدل‌هايي هستند كه زمان رخداد ترك‌ها در قطعه بتني را به واسطه خوردگي ميلگرد ارائه مي‌دهند. اين مدل‌ها، به دليل تأثير عوامل محيطي و همچنين وجود عدم قطعيت‌هاي فراوان در رفتار بتن داراي خطاهايي مي‌باشند. يكي از الزامات مبحث نهم مقررات ملي ساختمان براي در نظر گرفتن شرايط محيطي، اعمال حداقل ضخامت پوشش بتن روي ميلگردها است. در اين پژوهش، اثر ضخامت پوشش بتني روي ميلگردها، قطر ميلگردها و همچنين اثر شدت خوردگي ميلگرد از طريق اعمال مقادير مختلف چگالي جريان خوردگي بر نتايج بدست آمده از مهمترين مدل‌هاي موجود براي پيش بيني رخداد ترك بررسي شده است. اثر عدم قطعيت از طريق اعمال ضرايب تغييرات در پارامترها اعمال شده است. نتايج بيانگر اثر عدم قطعيت مقدار چگالي جريان خوردگي در مقدار ميانگين زمان آغاز ترك خوردگي است به طوريكه با افزايش ضريب تغييرات اين متغير، زمان پيش بيني شده براي رخداد ترك در جهت عدم اطمينان افزايش پيدا مي‌كند. نتايج همچنين نشان داد در صورت انتخاب بيشينه نسبت پوشش بتن به قطر ميلگرد در هر شرايط محيطي مي توان زمان رخداد ترك را تقريباً تا چهار برابر به تأخير انداخت.