مروري بر اجزاي شهرهاي اسفنجي ساخته شده از بتن متخلخل در راستاي توسعه پايدار

افزايش جمعيت و توسعه فضاي شهري از يك سو و از سوي ديگر گرمايش جهاني و تغييرات اقليمي سبب ايجاد بحران‌هاي هيدرولوژيكي در نواحي شهري شده است. سيلاب‌هاي فصلي فراوان در سراسر دنيا و از طرفي معضل كمبود منابع آب شهري در برخي از فصول، سالانه خسارات زيادي را براي بسياري از كشورها به همراه دارد. به دنبال وقوع سيلاب‌هاي متعدد و كمبود منابع، پژوهشگران چيني در سال 2014 مفهوم جديد شهرهاي اسفنجي را به‌منظور حركت در راستاي توسعۀ پايدار، ارائه نمودند. پيشبرد برنامۀ ايجاد شهرهاي اسفنجي به دليل در بر گرفتن مقياسي گسترده از مناطق و همچنين به‌ دليل نياز به هماهنگي‌ها و مجوزهاي فراوان در سطح كشور، بر عهدۀ ارگان‌هاي دولتي خواهد بود. بتن متخلخل به‌عنوان فناوري نوين در توسعه فضاهاي شهري به‌منظور كنترل رواناب‌هاي شهري در سال‌هاي اخير در بسياري از كشورهاي پيشرفته تحت عنوان شهرهاي اسفنجي مورد توجه بوده است. در گذشته اين فناوري با چالش هاي فني به مانند مقاومت مكانيكي محدود، دوام، گرفتگي درون حفره همراه بود كه البته با توسعه فناوري مشكلات مرتفع گرديد. اين فناوري در كنار ساير اجزاي تشكيل شهرهاي اسفنجي مفهومي جديدي از توسعه پايدار را معرفي مي‎‌كند. در حال حاضر چالش‌هاي فراواني در رسيدن به اين مفهوم وجود دارد كه اصلي‌ترين آن عدم وجود مدلي جامع و يكپارچه، با توجه به وجود ويژگي‌هاي اقليمي و نيازهاي متفاوت در مناطق مختلف يك كشور مي‌باشد. اين مطالعه به معرفي اجزاي شهر اسفنجي پرداخته و با بررسي مطالعات گذشته، چالش‌هاي تحقق اين مفهوم مورد بررسي قرار مي‌دهد.