بررسي آزمايشگاهي اثر افزودن نانوسيليس بر خواص مكانيكي و دوام بتن ژئوپليمر سرباره اي

امروزه، بكارگيري از نانو مواد در علوم مختلف چشم انداز گسترده اي پيدا كرده است. در اين راستا، افزودني هايي در مقياس نانو در صنعت بتن با هدف بهبود خواص مكانيكي و دوام بتن، مورد توجه محققان قرار گرفته دارد. در تهيه بتن ژئوپليمري، مصالحي حاوي مواد آلومينوسيليكاتي فراوان با محلول قليايي تركيب مي شوند. در اين پژوهش آزمايشگاهي به ساخت يك طرح اختلاط از بتن شاهد حاوي سيمان پرتلند پرداخته شد. سپس بتن ژئوپليمر سرباره اي در سه طرح اختلاط حاوي 0، 4 و 8 درصد نانوسيليس ساخته شد (در مجموع 4 طرح اختلاط). در ادامه، آزمون تصويربرداري ميكروسكوپ الكتروني (SEM) در سن عمل آوري 90 روزه و آزمون هاي نفوذپذيري آب، مقاومت فشاري و مدول الاستيسيته در سن عمل آوري 7 و 28 روزه در دماي اتاق، بر روي نمونه هاي بتني انجام شد. نتايج آزمايشگاهي حاكي از اين موضوع است كه افزايش سن عمل آوري بتن، موجب بهبود نتايج مقاومت فشاري، مدول الاستيسيته و نفوذپذيري آب شده است. در آزمون هاي نفوذپذيري آب، مدول الاستيسيته و مقاومت فشاري، افزودن 8 درصد نانوسيليس به تركيب بتن ژئوپليمري، به ترتيب موجب بهبود 26، 13 و 19 درصدي نتايج نسبت به طرح بتن ژئوپليمري فاقد نانوسيليس در سن 28 روزه پس از عمل آوري گرديد.