بررسي معنا و زبان در نظريه بازنمايي استوارت هال

درك درست نظريه بازنمايي استوارت هال، وابسته به درك نوع نگاه وي به مقوله معنا و زبان است. وي در كيفيت بازنمايي معنا در قالب زبان، از ميان سه رهيافت بازتاب‌گرا، نيت‌گرا و سازه‌گرا، رهيافت سازه‌گرا را برمي‌گزيند. در نوشتار پيش‌رو، با روش تحليلي اسنادي، نخست جايگاه معنا و زبان در نظريه بازنمايي هال با استناد به نوشته‌هاي وي تحليل و تبيين و آنگاه نقد و بررسي شده است. در كنار توجه هوشمندانه هال به نقش زبان و فرهنگ در تحليل مناسبات قدرت، نقدهاي بنياديني هم بر ديدگاه وي وجود دارد. افزون‌بر نقد مباني معرفت‌شناسي، هستي‌شناسي و انسان‌شناسي هال، پاره‌اي نقدهاي روش‌شناختي هم قابل طرح است؛ نقدهايي مانند خلط ميان قوانين حاكم بر فهم با قواعد حاكم بر مفاهمه، تفكيك ناروا ميان وجود و چيستي اشياي مادي، طبقه‌بندي نشدن دقيق مفاهيم و گزاره‌ها و عدم امكان فراروي خود نظريه از رهيافت بازتاب‌گرا.