ارزيابي اثر باكتري هاي محرك رشد بر عملكرد و كارايي مصرف آب گندم تحت تاثيرميزان و روش آبياري

اين تحقيق واكنش گندم در برابر تنش‌هاي مختلف رطوبتي و روش‌هاي مختلف آبياري و همچنين عكس‌العمل به باكتري‌هاي محرك رشد از لحاظ صفات مختلف مربوط به عملكرد و كارايي مصرف آب را طي دو سال زراعي مورد ارزيابي قرار داد. فاكتورهاي آزمايش شامل رژيم آبياري با سه سطح (آبياري در 40 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس در تمام دوره رشدي(كامل)، آبياري طبيعي تا گرده افشاني و عدم آبياري تا 60 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس تا پايان دوره رشدي، آبياري تا گرده افشاني در 60 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس و قطع آبياري تا پايان دوره رشدي) روش‌هاي آبياري با 5 سطح (نشتي معمول، نشتي يك جويچه در ميان متغير، نشتي يك جويچه در ميان ثابت، باراني و تيپ(نواري-قطره‌اي)) و فاكتور سوم باكتري‌هاي افزاينده رشد با دو سطح(عدم مصرف و مصرف(تلفيق ميكروباكتريوم+ ازتو باكتر+آزوسپريليوم+ سودوموناس) بودند. نتايج نشان دادند فاكتور رژيم آبياري بر روي عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه تاثير معني داري داشت به طوري كه رژيم آبياري دوم و سوم (به ترتيب با 7.89 و 4.70 تن در هكتار) باعث كاهش عملكرد دانه با كاهش به ترتيب 20.39 و 52.58 درصد شدند. روش‌هاي مختلف آبياري بر روي صفات مختلف كمي و كيفي تاثير‌گذار بود اما در روش آبياري تيپ بيشترين كارايي مصرف آب را با 3.00 كيلوگرم بر متر مكعب نشان داد. استفاده از تلفيق باكتري باعث افزايش عملكرد بيولوژيك و دانه به ترتيب به ميزان 9.79 و 13.51 درصد گرديد.