ارتباط راستاي آناتوميك اندام تحتاني و استقامت عضلات مركزي با حداكثر زاويه والگوس زانو طي فرود-پرش در زنان ورزشكار

هدف از مطالعه حاضر ارزيابي ارتباط بين راستاي آناتوميك اندام تحتاني و استقامت عضلات مركزي با حداكثر والگوس زانو طي فرود-پرش در زنان ورزشكار بود. در مطالعه مقطعي حاضر 44 زن ورزشكار 16 تا 26 سال شركت كردند. زاويه والگوس زانو با استفاده از دوربين فيلم برداري طي فرود-پرش ثبت شد. زاويه Q، افت ناوي، آنتي ورژن ران، چرخش درشت‌ني، هايپر اكستنشن زانو اندازه‌گيري و استقامت عضلات مركزي با از استفاده از روش‌هاي باليني استاندارد ارزيابي شد. از روش همبستگي پيرسون براي تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد بين زاويه Q، استقامت عضلات خم-كننده جانبي راست و عضلات خم‌كننده جانبي چپ با حداكثر والگوس زانو ارتباط معني‌داري وجود دارد (05/0P≤). براساس نتايج پژوهش حاضر، ارزيابي زاويه Q و استقامت عضلات خم كننده جانبي تنه مي‌تواند به شناسايي ورزشكاران در معرض خطر آسيب ACL و ارائه برنامه‌هاي پيشگيري از آسيب‌هاي اندام تحتاني كمك كند.