بررسي ارتباط بين وضعيت توپوگرافي و خشكسالي در غرب استان فارس با استفاده از تكنيك هاي سنجش از دور

شاخص پوشش گياهي يكي از مهم‌ترين ابزارهاي سنجش‌ازدور جهت بررسي خشك‌سالي در مقايسه‌هاي دوره‌اي مي‌باشد. توپوگرافي سطح زمين (لند فرم‌ها) همواره ويژگي‌هاي پوشش گياهي را تحت تأثير قرار مي‌دهند و تحت تأثير آن كمربندهاي درختي شكل مي‌گيرد. اين پژوهش سعي دارد كه خشك‌سالي‌هاي غرب استان فارس را با استفاده از شاخص‌هاي پوشش گياهي سنجش‌ازدور و در ارتباط با ويژگي‌هاي توپوگرافي منطقه براي سال‌هاي 2000، 2010 و2020 بررسي كند. براي اين منظور بعد از تهيه نقشه‌هاي هر يك از شاخص‌هاي خشك‌سالي، با استفاده از روش زنجيره ماركوف و كوماركوف وضعيت خشك‌سالي در سال‌هاي آينده در منطقه موردمطالعه تعيين و با استفاده از روش TPI (شاخص موقعيت توپوگرافي)، وضعيت لند فرم‌هاي منطقه تعيين شد. در نهايت ارتباط بين وضعيت خشك‌سالي در منطقه موردمطالعه و لندفرم‌ها بررسي شد. نتايج نشان داد كه در توزيع خشك‌سالي در همه شاخص‌ها در سال 2000 به ترتيب 96 و 78 درصد منطقه، در سال 2010 در حدود 81 و 97 درصد و در سال 2020 93 و 97 درصد منطقه در كلاس‌هاي خشك‌سالي متوسط  قرارگرفته است. نتايج حاصل از زنجيره ماركوف و كوماركوف براي پيش‌بيني مكاني شاخص‌هاي خشك‌سالي نشان داد كه روند تغييرات به سمت مقادير كمتر اين شاخص‌ها و خشك‌سالي بيشتر مي‌باشد. نتايج نشان داد كه در سال 2040 در حدود 70 درصد  و 20 درصد از منطقه در كلاس‌هاي با خشك‌سالي زياد قرار خواهند گرفت. وضعيت لند فرم‌هاي منطقه نشان داد كه 10 نوع لندفرم در منطقه وجود دارد كه شامل لند فرم‌هاي آبراهه‌ها، زهكش‌هاي شيب مياني و دره‌هاي كم‌عمق، زهكش‌هاي مناطق مرتفع، دره‌هاي u شكل، دشت، شيب‌هاي باز، شيب‌هاي بالايي، يال‌هاي موضعي، يال‌هاي شيب مياني، قله كوه و يال‌هاي مرتفع مي‌باشد. ارتباط بين وضعيت خشك‌سالي و توپوگرافي در منطقه موردمطالعه نشان داد، در قسمت‌هاي جنوبي منطقه كه ازنظر وضعيت توپوگرافي داراي شيب و ارتفاع كمتري بوده و كوهستان‌هاي كمتري مستقر هستند، داراي پتانسيل بيشتري براي خشك‌سالي بوده و ممكن است در آينده با چالش‌هاي بيشتري مواجه شوند، اما كوهستان‌هاي منطقه به دليل دماي مناسب و دريافت بارش بيشتر، خطر خشك‌سالي براي آن‌ها كمتر است.