تأثير تمرينات چرخشي در مقايسه با تمرينات تعادلي بر عملكرد تعادل، تحرك، چرخش و ترس از سقوط در سالمندان

توانايي سالمندان در راه رفتن و چرخش پايدار عامل مهمي در زندگي مستقل با كيفيت است. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير تمرينات چرخشي در مقايسه با تمرينات تعادلي بر عملكرد تعادل، تحرك، چرخش و ترس از سقوط در سالمندان انجام شد. بدين منظور 45 مرد سالمند حداقل60 ساله داراي معيار هاي پژوهش انتخاب و به طور تصادفي و مساوي در دو گروه تجربي (تمرينات چرخشي و تعادلي) و يك گروه كنترل تقسيم شدند. گروه هاي تجربي برنامه تمريني خود را به مدت 12 هفته انجام دادند. تعادل ايستا و پويا، تعادل عملكردي، راه رفتن مستقيم، راه رفتن چرخشي و ترس از سقوط به ترتيب از طريق صفحه نيرو، آزمون هاي زمان برخاستن و رفتن، 10 متر راه رفتن، راه رفتن 8 شكل و مقياس كارآمدي افتادن در سالمندان اندازه گيري شد. هر دو تمرينات چرخشي و تعادلي در بهبود تعادل ايستا، پويا و عملكردي، راه رفتن مستقيم و كاهش ترس از سقوط در گروه هاي تمريني نسبت به كنترل موثر بود. تمرينات چرخشي باعث بهبود عملكرد چرخش نسبت به تمرينات تعادلي و گروه كنترل شد و نسبت به تمرينات تعادلي تاثير بيشتري در بهبود تعادل عملكردي داشت. بكارگيري مولفه چرخش در تمرينات نه تنها تاثيرات تمرينات تعادلي را به همراه دارد بلكه باعث تاثيرگذاري بيشتر و تسري آن بر بهبود عملكرد در تكاليف چرخشي در سالمندان مي گردد. با توجه به گستردگي موقعيت هاي چرخشي در فعاليت هاي روزمره و خطر بالقوه آن براي سالمندان، بكارگيري مولفه چرخش و انجام تمرينات چرخشي در سالمندان توصيه مي شود.