تاثير يك دوره تمرين استقامتي هشت هفته اي دويدن در شيب مثبت و منفي بر پارامترهاي بيومكانيكي استخوان تيبيا در رت هاي نر نژاد ويستار

شركت در تمرينات ورزشي يكي از راه هاي مناسب براي تقويت و استحكام استخوان است و تقش مهمي را در پيشگيري از بروز آسيب هاي استخواني ايفا مي كند؛ بنابراين اين پژوهش با هدف بررسي تأثير يك دوره تمرين استقامتي هشت هفته اي دويدن در شيب مثبت و منفي بر پارامترهاي بيومكانيكي استخوان تيبيا در رت‌هاي نر نژاد ويستار انجام شد. پانزده رت ويستار با سن تقريبي هشت هفته و با محدوده وزن 200-180 گرم به سه گروه با پروتكل تمرين هشت هفته‌اي تقسيم شدند. گروه كنترل (بدون فعاليت)، گروه تمرين استقامتي در شيب مثبت، گروه تمرين استقامتي در شيب منفي. براي اندازه‌گيري پارامترهاي بيومكانيكي از آزمون خمش سه نقطه‌اي استفاده شد. نتايج بيانگر بهبود معنادار درحداكثر مقاومت مكانيكي، تغيير شكل و حداكثر انرژي جذب شده تا نقطه حداكثر استحكام استخوان تيبيا در گروه تمرين استقامتي دويدن در شيب مثبت در مقايسه با گروه شيب منفي و گروه كنترل بود. از طرفي، مشاهده شد تمرين استقامتي در شيب مثبت و منفي تأثير معناداري بر سفتي استخوان نداشت. همچنين اين نوع تمرين استقامتي در شيب منفي باعث كاهش پارامترهاي مكانيكي مورد بحث در پژوهش گرديد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، يافته‌ها بيانگر نقش سراشيبي به‌عنوان عاملي در كاهش كيفيت و ويژگي‌هاي بيومكانيكي استخوان در تمرينات استقامتي باشد. به‌نظر مي‌رسد تمرين استقامتي دويدن در شيب مثبت مي‌تواند به بهبود شاخص‌هاي استخواني كمك كند. هرچند كه ملاحظات بيشتري در اين زمينه لازم است.