بررسي و تحليل ميزان مطلوبيت كاركردهاي اجتماعي فضاهاي شهري (مطالعه موردي: منطقه 12 كلان‌شهر تهران)

فضاهاي شهري داراي عملكردها و كاركردهاي متنوعي مي‌باشند كه در اين بين يكي از مهمترين آنها كاركرد اجتماعي است. كاركرد اجتماعي فضا از مهمترين كاركردهاي فضاهاي شهري محسوب مي‌گردد كه امكان درگيري در تعاملات معنادار با اجتماع، شكل‌گيري حس مكان و فرصت جمع شدن و لذت تجربه با ديگران را در شهروندان ايجاد مي‌نمايد. بنابراين، با توجه به اهميت كاركرد اجتماعي فضاهاي شهري، هدف از تحقيق حاضر بررسي و تحليل مطلوبيت اين كاركردها در منطقه 12 كلان‌شهر تهران مي‌باشد. از اين‌رو، روش تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت تحليلي اكتشافي بوده كه به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها و اطلاعات از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري در نرم‌افزار AMOS استفاده شده است. جامعه‌ي آماري تحقيق نيز شامل شهروندان منطقه 12 تهران بوده كه حجم نمونه بر مبناي فرمول كوكران 384 نفر محاسبه شده است كه نحوه‌ي دسترسي به آنها بر اساس روش نمونه‌گيري تصادفي ساده مي‌باشد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه ميزان مطلوبيت كاركردهاي اجتماعي فضاهاي شهري در منطقه 12 كلان‌شهر تهران يعني برقراري تعاملات اجتماعي، تعهد و تعلق اجتماعي (يكي شدن با فضا) و پاسخگويي اجتماعي بر اساس مدل ساختاري به ترتيب 0.62، 0.49 و 0.41 به‌دست آمده است. همچنين نتايج شاخص جزئي مقدار بحراني و P در مدل ساختاري نشان مي‌دهد كه وضعيت متغيرهاي برقراري تعاملات اجتماعي در منطقه 12 در سطح اطمينان 95 درصد و مقدار بحراني 2.37 (يعني بالاتر از 1.96) مطلوب، متغيرهاي پاسخگويي اجتماعي با مقدار بحراني 1.52 (يعني كمتر از 1.96) نامطلوب و پاسخگويي اجتماعي با مقدار بحراني 1.99 داراي مطلوبيت نسبي بوده است.