تحليل پراكنش فقرشهري در بافت‌هاي ناكارآمد با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي (مطالعه موردي: نفت شهر آبادان)

مسأله‌ي فقر و نابرابري، نتيجه‌ي عدم نگاه عادلانه به فضاي سرزمين است كه در كشور ايران نيز نمود فضايي پيدا كرده است. دهه ‌هاست مسأله‌ي فقر شهري با عناوين مختلفي مورد اشاره قرار مي‌گيرد: سكونت‌گاه‌هاي غيررسمي، بافت‌هاي ناكارآمد، بافت‌هاي فرسوده و...طرح‌ها برنامه‌ها و قوانين مختلفي براي مقابله با اين مسأله تدوين مي‌شوند، اما آنچه شاهدش هستيم، گسترده‌تر شدن و ژرف‌تر شدن ابعاد مسأله است. بافت ناكارآمد شهر آبادان، چشم‌انداز نامناسبي در منظر و سيماي شهري داشته و تهديدي جدي نيز براي ساكنان آن محسوب مي‌شود. تحليل پراكنش فضايي فقر در بافت‌هاي ناكارآمد نفت شهر آبادان، به‌منظور برنامه‌ريزي بهتر براي ساماندهي، توانمندسازي و ارتقاي كيفيت زندگي در اين بافت‌ها است. پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش توصيفي-تحليلي است. در اين تحقيق، سي شاخص موردنظر در قالب سه عامل اصلي اقتصادي اجتماعي و كالبدي توسط تكنيك AHP طبقه‌بندي و براي نمايش نتايج تحليل فضايي پراكنش فقر شهري در بافت‌هاي ناكارآمد شهر آبادان از نرم‌افزارARC GIS 10/3  استفاده شده‌است. نتايج نشان مي‌دهد وضعيت پراكنش فقر در بافت‌هاي ناكارآمد شهر آبادان از الگوي خوشه‌اي تبعيت مي‌كند. بر اساس نتايج فقر چندبعدي، بافت‌هاي ناكارآمد با ساكنين خيلي فقير  بيشتر در قسمت‌هاي غربي و شرقي شهر تمركز دارند و اين پهنه 11/54 درصد از مساحت بافت‌هاي ناكارآمد را در برمي‌گيرند. پهنه‌هاي فقير نيز با 22/6 درصد مساحت، بيشتر در قسمت‌هاي شمالي از قبيل (محله‌هاي سليچ غربي، فيه، كوي ملت و شاه‌آباد)، غربي (محله‌هاي احمدآباد  و بريم) و شرقي (محله‌هاي الوانيه و ذوالفقاري) شهر قرار دارند.