شهرهاي كوچك، تكنولوژي اطلاعات و مواجهه با پاندمي كوويد-19

در طول تاريخ، سرعت واگيري بيماري ها، نقش مهمي در كاهش استقلال و پايداري شهرهاي جهان داشته اند. چالش هاي ناشي از اين عامل مهم، سطح اختيارات و حاكميت شهرها را متاثر ساخته و با تبديل شدن به بحراني جهاني، آثار ويژه اي بر قدرت و سطح تاب آوري شهرها، بويژه شهرهاي كوچك داشته است. نوشته پيش رو، با هدف تحليل ارتباط ميان اندازه شهر، بهره مندي از تكنولوژي ارتباطات- اطلاعات و مواجهه شهرهاي كوچك با بحران  كوويد-19، بر اهميت كاربرد تكنولوژي هاي نوين ارتباطات و پردازش داده و اطلاعات تاكيد دارد. اين پژوهش با ماهيت توسعه اي تجربي، از حيث هدف، كاربردي است. از اينرو با رويكرد استقرايي و روشي اسنادي-پيمايشي، به مرور و تحليل كاربرد ابزار و روش هاي علمي و تكنولوژيك در توانمندسازي و توسعه همه جانبه شهرهاي كوچك در جهان و ايران و مطالعات ميداني در شهرهاي كوچك: املش، نور و امامزاده عبدالله و جاجرم پرداخته است. همچنين براساس تجربه هاي موفق ديگر شهرهاي كوچك در كشورهاي پيشرفته استوار و تكميل شده است. اين بررسي نشان داد كه به دليل محدوديت هاي گوناگون، اگر شهرهاي كوچك بخواهند در برابر بحرانهايي نظير شيوع كوويد-19 تاب آور و مقاوم باشند، بايستي از طريق اولويت هايي مانند افزايش پهناي باند، آموزش هاي مجازي و افزايش دسترسي به اينترنت، موجبات تشكيل و فعاليت هاي شبكه هاي اجتماعي، خوداتكايي، همياري و توانايي هاي بومي خود را فراهم آورند و آنها را افزايش دهند. اين استراتژي هاي مهم، همچنين از طريق تدوين و اجراي سياست هايي قابل تحقق است كه عملكرد شبكه اي و همكاري متقابل بين شهري (بويژه شهرهاي كوچك با شهرهاي مياني و بزرگ) را در زمينه هاي اقتصادي، مبادلات الكترونيك، خدمات مجازي و تنوع در فعاليت هاي مشترك گسترش دهند.