بررسي تأثير قابليت‌هاي مديريت دانش بر عملكرد نوآوري با اثر ميانجي نوآوري باز (مورد مطالعه: پارك علم و فناوري پرديس)

نوآوري در نتيجه تركيبي از عناصر دانش در سازمان‌ها ظاهر شده و دانش به‌عنوان ماده خام اصلي براي نوآوري در نظر گرفته مي‌شود. روش‌هاي سنتي براي نوآوري ديگر اثربخش نيست و به رويكردهاي جديد همچو نوآوري نياز است. هدف پژوهش حاضر ، بررسي تأثير قابليت‌هاي مديريت دانش بر عملكرد نوآوري با اثر ميانجي نوآوري باز است كه در 25 واحد‌ فناور مستقر در «پارك فناوري پرديس» واقع در شهر پرديس از استان تهران در نيمه دوم سال 1399 موردبررسي قرار گرفت. به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها از ابزار پرسشنامه از نوع طيف ليكرت استفاده شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار smartpls3 و روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بررسي و تحليل شدند. نتايج تحليل‌ها حاكي از آن است كه رابطه مثبت و قوي بين قابليت‌هاي مديريت دانش و نوآوري باز وجود دارد و نوآوري باز بر عملكرد نوآوري و عملكرد نوآوري بر نوآوري باز تأثير دارد. ارتباط سازنده و مثبتي بين قابليت‌هاي مديريت دانش و عملكرد نوآوري در پارك فناوري پرديس ايجاد نشده است؛ در نتيجه براي اثرگذاري نوآوري در سازمان‌هاي دانش‌بنيان بايد به قابليت‌هاي مديريت دانش پرداخت؛ همچنين در سازمان‌هاي نوين و دانشي انتخاب رويكرد نوآوري باز بسيار مؤثر و تعيين‌كننده است و بايد بيش‌ازپيش به از روش‌هاي نرم (نوآوري) استفاده شود.