آمادگي براي به كارگيري پزشكي فرادقيق در علوم غدد درون ريز

مقدمه: پزشكي فرادقيق، رويكردي نوين در پزشكي است كه بهترين شيوه پيشگيري و درمان براي هر بيماري را، با در نظر گرفتن نيازهاي متفاوت مبتلايان به كار مي‌گيرد. در اين رويكرد؛ شرايط افرد به لحاظ قوميت، شيوه زندگي، زمينه ژنتيك و وضعيت متابوليك بررسي و لحاظ مي‌شود و آنگاه تشخيص و درمان متناسب با شرايط و نيازهايشان را دريافت مي‌دارند. زير ساخت لازم براي به كارگيري اين رويكرد، در كنار پيشرفت ابزار و روش‌هايي كه تفاوت‌هاي فردي را در سطح مولكولي مشخص مي‌سازند و امكان تجميع اطلاعات حجيم به دست آمده، پزشكاني هستند كه در استفاده از داده‌هايي كه اين علوم فراهم مي‌آورند و به كارگيري آن در بهبود عملكرد باليني‌شان، توانمند باشند. بنابراين، زمينه‌سازي براي به كارگيري پزشكي فرادقيق مستلزم تغيير شيوه‌نامه‌هاي آموزش پزشكان با هدف استفاده از اطلاعات انبوه ژنوميك، متابولوميك، همه‌گيري‌شناختي، باليني و فراباليني، با استفاده از فن‌آوري‌هاي كامپيوتري و هوش مصنوعي مي‌باشد. تحقق اين اهداف مي‌تواند اتخاذ راهبردهاي پيشگيرانه، تشخيصي و درماني متناسب با نيازهاي هر گروه از بيماران را ممكن نمايد. اين مقاله مروري به معرفي پزشكي فرادقيق و پيشرفت آن در زمينه آندوكرينولوژي (علم شناخت غدد درون‌ريز)، با تاكيد بر «ديابت شيرين»، به عنوان يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي غدد درون‌ريز در جوامع كنوني، مي‌پردازد. هم چنين به معرفي مطالعه ژنتيك كارديومتابوليك تهران، كه در بستر مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران انجام گرفته و با پيگيري 25 ساله و جمع‌آوري اطلاعات ژنتيك و باليني يك جمعيت پانزده هزار نفره، انتخاب مناسبي براي بكارگيري شيوه‌هاي پزشكي فرادقيق مي‌باشد، پرداخته خواهد شد.