كيفيت نامطلوب خواب عامل خطر افزايش قندخون ناشتا و هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: اختلالات خواب تأثير نامطلوبي بر سلامت جسمي و رواني بيماران مبتلا به ديابت مي‌گذارد. كيفيت پايين خواب مي‌تواند كنترل بيماري و عوارض ناشي از آن را نيز تحت تاثير قرار دهد. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط ميان كيفيت خواب با قندخون ناشتا و هموگلوبين گليكوزيله بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي 250 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2، مراجعه‌كننده به درمانگاه ديابت بيمارستان ولايت شهر قزوين، بصورت در دسترس وارد شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل چك ليست اطلاعات فردي-اجتماعي و پرسش‌نامه كيفيت خواب پترزبورگ بود. جهت تحليل داده‌ها از مدل‌هاي رگرسيوني، ضريب همبستگي اسپيرمن و آزمون من ويتني استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين و انحراف استاندارد قند خون ناشتا 75/40±207/72 و هموگلوبين گليگوزيله 1/92±8/58 بود. از ميان شركت‌كنندگان 175 نفر (70 درصد) كيفيت نامطلوب خواب داشتند. بر اساس آزمون همبستگي اسپيرمن ميان نمره كل كيفيت خواب با قند خون ناشتا (0/487=P 0/001 ،r) و يا هموگلوبين گليگوزيلــــــــه (0/465=P 0/001 ،r) ارتباط مستقيم و معناداري وجود داشت. بر اساس مدل رگرسيون لجستيك، كيفيت ضعيف خواب شانس كنترل نامطلوب قند خون را 3/17 برابر افزايش مي ­دهد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي حاضر رابطه مستقيم بين كيفيت ضعيف خواب و كنترل نامطلوب ديابت را نشان داد. بنابراين تامين بهداشت خواب بايد به عنوان بخش مهمي از درمان و مراقبت بيماران مبتلا به ديابت نوع 2، در جهت مديريت بهتر قند خون آن‌ها، در نظر گرفته شود.