تحليل ساختاري نقش اختلال افسردگي در پيش‌بيني گرايش نوجوانان به بزهكاري مورد مطالعه؛ دانش آموزان پسر متوسطه اول شهر تهران

زمينه و هدف: افسردگي حتي در كوتاه مدت در دوره‌اي از زندگي، همراه انسان‌ها بوده است و اين احساس افسردگي به خاطر رخدادهاي ناگوار يا احساسات منفي پديد مي‌آيد كه اكثراً بعد از چند روز اوضاع عادي مي‌شود. همچنين خلق و خوي افسرده نير يكي از واكنش‌هاي طبيعي انسان در برابر رويدادهاي زندگي است. بر همين اساس اين پژوهش با هدف تحليل ساختاري نقش اختلال افسردگي در پيش‌بيني گرايش نوجوانان به بزهكاري در بين دانش‌آموزان پسر دبيرستان‌هاي شهر تهران انجام گرفته است.روش: روش انجام اين پژوهش كمي و از نوع توصيفي تحليل است. جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان پسر دوره دوم دبيرستان‌هاي شهر تهران است كه با استفاده از جدول مورگان تعداد 384 نفر از آنها در مناطق مختلف شهر تهران با روش نمونه گيري خوشه‌اي در چندين خوشه انتخاب و سوالات پرسشنامه از آنها پرسيده شده است. يافته‌ها نيز به كمك نرم‌افزار Amos تجزيه و تحليل شده‌اند. يافته‌ها: يافته هاي پژوهش نشان داده كه متغير اختلال افسردگي در قويترين اثر خود با ضريب (68/0) اثر مثبت و معناداري بر متغير خودآزاري و خودكشي دارد و بعد از آن اثرگذاري افسردگي بر گرايش به مصرف مواد با ضريب (64/0) در جايگاه دوم قرار دارد. به طور كلي اختلال افسردگي بر متغيرهاي پوچ‌گرايي، افت تحصيلي، انزوا و گوشه‌گيري، انتقام‌جويي مثبت و معنادار بوده است و بر متغيرهاي انحرافات جنسي و خشونت و پرخاشگري با توجه به منفي و ضعيف بودن ضرايب تاثيري نداشته است.