ارزيابي تغييرات كاربري اراضي در مناطق با ريسك بالاي تعارض خرس قهوه‌اي در استان فارس

ارزيابي تغييرات صورت گرفته در زيستگاه گامي مهم در اولويت بندي مكاني برنامه هاي كاهش تعارض انسان و حيات وحش است. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي تغييرات كاربري اراضي در محدوده مناطق با ريسك بالاي تعارض خرس قهوه اي در استان فارس اجرا شد. در گام نخست، با استفاده از نقاط وقوع تعارض، متغيرهاي پيش بيني كننده و رويكرد اجماع مدل هاي كوچك، نقشه مناطق با ريسك بالاي تعارض تهيه شد. در گام دوم، با استفاده از روش‌ هاي سنجش از دور، روند تغييرات كاربري اراضي در بازه زماني 30 ساله در محدوده مناطق با ريسك بالا ارزيابي شد. نتايج مدل سازي ريسك نشان داد كه فاصله از مناطق روستايي، كريدورهاي مهاجرتي و تراكم لكه هاي جنگلي مهم ترين متغيرها در احتمال وقوع ريسك تعارض خرس است. به ترتيب 3/75 و 6/91 درصد از منطقه در طبقات با خطر بالا و متوسط قرار گرفت. ارزيابي تغييرات كاربري نشان داد در يك بازه زماني 30 ساله سطح باغات و اراضي كشاورزي از 12167 به 52662 هكتار افزايش يافته است. چنين تغييري مي تواند احتمال تعارض خرس با جوامع بومي را افزايش دهد. بر اساس نتايج اين پژوهش طرح ريزي برنامه ريزي هاي بين سازماني به منظور جلوگيري از روند تخريب عرصه هاي طبيعي جهت كاهش تعارضات انسان و حيات وحش امري ضروري است.