بررسي عوامل باكتريايي پنوموني وابسته به ونتيلاتور بين اطفال و بزرگسالان در بخش مراقبت‌ هاي ويژه بيمارستان شهيد باهنر كرمان

سابقه و هدف: پنوموني ناشي از ونتيلاتور شايع‌ترين عفونت بيمارستاني در بيماران بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه است. اين مطالعه با هدف مقايسه جرم‌هاي شايع پنوموني وابسته به ونتيلاتور در دو گروه كودكان و بزرگ‌سالان در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان باهنر كرمان در سال 1397 انجام شد.مواد و روش‌ها: پرونده 146 بيمار در دو گروه اطفال و بزرگ‌سالان در بخش مراقبت‌هاي ويژه در سير بستري دچار پنوموني وابسته به ونتيلاتور شدند، به‌صورت مقطعي بررسي شد. از بيماران نمونه برونكوآلوئولار لاواز گرفته شد و ازلحاظ وجود باكتري عامل بررسي شدند. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران در گروه اطفال و بزرگ‌سالان به ترتيب 5.5 11.2± و 19.3±53.8 سال بود (0.00=p). ميانگين مدت ونتيلاسيون در گروه اطفال و بزرگ‌سالان به ترتيب 8.14±12.2 و 15.3±17.7 روز بود. ميانگين فاصله زماني ونتيلاسيون تا عفونت بين دو گروه تفاوت آماري معناداري نداشت (0.1=p). ميانگين مدت بستري اطفال مبتلا به پنوموني وابسته به ونتيلاتور در بخش مراقبت هاي ويژه (20.5±27.5 روز) كمتر از بزرگسالان (23.4±40.7 روز) بود (0.00=p).گونه هاي آسينتوباكتر (40درصد) شايع‌ترين باكتري در دو گروه سني بود. اغلب بيماران در دو گروه اطفال و بزرگ‌سالان بهبود يافته و ترخيص شدند.استنتاج: در صورت وقوع علاي باليني و آزمايشگاهيVAP، درمان آنتي‌بيوتيكي مشابهي را انتخاب گردد كه به نظر ميرسد علت بستري و نوع بيماري زمينهاي، در نتيجه درمان مؤثر باشد.