شماره ركورد :
1326766
عنوان مقاله :
تاثير اپليكيشن آموزشي تلفن همراه بر تبعيت از درمان در سالمندان مبتلا به پرفشاري خون
پديد آورندگان :
بقيعي ، دانيال دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي , پورتقي ، سريه دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه سلامت جامعه و سالمندي , صاحبي ، ليلا دانشگاه علوم پزشكي تهران - مركز تحقيقات مادر، پژوهشكده سلامت خانواده , امراله مجدآبادي ، زهرا دانشگاه علوم پزشكي ايران , نيك پيما ، نسرين دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه سلامت جامعه و سالمندي
از صفحه :
114
تا صفحه :
124
كليدواژه :
تبعيت از درمان , پرفشاري خون , سالمندان , تلفن همراه
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: تبعيت از درمان در پرفشاري خون اهميت دارد و مي‌توان از تلفن همراه، براي آموزش بيماران استفاده كرد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير اپليكيشن آموزشي تلفن همراه بر تبعيت از درمان در سالمندان مبتلا به پرفشاري خون انجام شد. مواد و روش‌ها: اين كارآزمايي باليني تصادفي شده در سال 1399 در نيشابورايران انجام شد. تعداد 54 نفر از معلمان بازنشسته سالمند عضو كانون بازنشستگان، به روش نمونه‌گيري مستمر انتخاب و سپس به روش تصادفي بلوك‌بندي چهارتايي بدون جاي گشت در دو گروه مداخله و كنترل (در هرگروه 27 نفر) بدون كورسازي قرارگرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و ابزار تبعيت از درمان مدانلو و همكاران (1392) استفاده شد. مداخله آموزشي با استفاده از اپليكيشن براي گروه مداخله به شيوه الكترونيكي 6 جلسه به مدت سه هفته و براي گروه كنترل، مراقبت‌هاي روتين اجرا شد. ابزار تبعيت از درمان قبل و 6 هفته بعد از مداخله توسط هر دو گروه تكميل شد. يافته‌ها: تفاوت ميانگين زيرمقياس‌هاي تبعيت از درمان بعد از مداخله در دو گروه آزمايش و كنترل نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين زيرمقياس تعهد به درمان(0/023=P) و ترديد در اجراي درمان(0/026=P) وجود دارد. ميانگين فشار خون نمونه‌ها نشان داد كه فشارخون سيستوليك و دياستوليك در گروه مداخله و كنترل قبل از انجام مداخله تفاوت معني‌داري نداشت ولي پس از مداخله ميانگين فشارخون دياستوليك در گروه مداخله معني‌دار بود (0/017=P). استنتاج: از طريق اپليكيشن‌هاي آموزشي تلفن همراه ميزان تبعيت از درمان افزايش ميابد و اين امر مي‌تواند براي مديريت بيماري هاي مزمن و تبعيت دارويي و درماني مورد استفاده قرار گيرد. شماره ثبت كارآزمايي باليني : 1N20200618047824IRCT
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
لينک به اين مدرک :
بازگشت