بررسي تأثير مواد رمينراليزه كننده‌ مينا در جلوگيري از پوسيدگي دندان‌ها در اطراف و زير براكت‌هاي ارتودنسي

سابقه و هدف: دمينراليزاسيون مينا در اطراف براكت‌هاي ارتودنسي مشكل مهمي است. تحقيق حاضر با هدف ارزيابي تاثير وارنيش حاوي CPPACP در مقايسه با وارنيش فلورايد در جلوگيري از دمينراليزاسيون ميناي اطراف و زير براكت‌هاي ارتودنسي انجام شد. مواد و روش‌ها: براكت‌ها به سطح باكال 20 دندان پرمولر، توسط كامپوزيت باند و سپس به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در هر دو گروه، متعاقب چسباندن براكت‌ها، اندازه‌گيري مقادير عددي فلورسنس انعكاس يافته از ميناي سطح مزيال و ديستال براكت با دستگاه دياگنودنت (Diagnodent pen) انجام شد (T0). درگروه اول ميناي نيمه‌ي ديستالي، با MI Varnish (CPPACP) آغشته و در گروه دوم ماده Fluoro Dose varnish روي نيمه ديستالي دندان‌ها به كار رفت. در هر دو گروه نيمه‌ي مزيالي به عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شد. تمامي دندان‌ها در دو سيكل دمينراليزاسيون 4 روزه قرار گرفته و متعاقب هر سيكل مقادير دمينراليزاسيون مينا در ديستال و مزيال براكت‌ها بررسي شد T1)،(T2. سپس براكت‌ها دباند شده و زير براكت‌ها در دو سمت اندازه‌گيري و ثبت شد(T3). داده‌ها با آزمون آناليز واريانس مقادير تكراري و t زوجي آناليز شدند. يافته‌ها: در هر دو گروه تفاوت‌هاي معني‌داري از نظر درجات دمينراليزاسيون در نواحي ديستال و مزيال بعد از دو سيكل غوطه‌وري (T2) ديده شد (0/001 P). ولي نوع ماده، تأثيري در درجات دمينراليزاسيون نداشت. استنتاج: Fluoro Dose varnish و MI varnish هر دو در افزايش مقاومت مينا به دمينراليزاسيون موثر بوده ولي نسبت به يكديگر برتري نداشتند.