ارتباط يافته هاي باليني و هيستوپاتولوژيكي در ليكن پلان و واكنش ليكنوئيد دهاني بر پايه شاخص هاي تشخيصي اصلاح شده سازمان بهداشت جهاني

سابقه و هدف: به دليل وجود شباهت كلينيكي و هيستوپاتولوژيكي ليكن پلان و واكنش‌هاي ليكنوئيدي دهاني و رويكرد درماني متفاوت آن‌ها، مطالعه حاضر به بررسي ارتباط يافته‌هاي باليني و هيستوپاتولوژيكي در ليكن پلان و واكنش ليكنوئيدي دهاني بر پايه شاخص‌هاي تشخيصي اصلاح‌شده سازمان بهداشت جهاني براي ارزيابي استفاده از اين شاخص‌ها در افتراق اين ضايعات از يك‌ديگر پرداخته است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي گذشته‌نگر، اطلاعات مورد نياز 101 مورد ليكن پلان دهاني و 49 مورد واكنش ليكنوئيدي دهاني از پرونده‌ها استخراج شد. چك ليستي شامل متغيرهاي باليني، سن و جنسيت بيمار و متغيرهاي هيستوپاتولوژيكي تهيه شد. بلوك پارافينه مربوط به بيوپسي بيماران از آرشيو بخش پاتولوژي دانشكده خارج شد. برش تهيه شده، با هماتوكسيلين - ائوزين رنگ‌آميزي شد. لام‌ها توسط پاتولوژيست بازبيني شد و متغيرهاي هيستوپاتولوژيكي در چك‌ليست ثبت شد. درنهايت داده‌ها با آمارهاي توصيفي، ضريب كاپا و آزمون‌هاي كاي دو و t مستقل تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: با توجه به شاخص‌هاي سال 1978، توافق تشخيص باليني و هيستوپاتولوژيكي در ليكن پلان دهاني درصد 98.79 و در واكنش ليكنوئيدي دهاني درصد 57.69 بود(0/001 P). با توجه به شاخص‌هاي تشخيصي اصلاح شده، توافق تشخيص باليني و هيستوپاتولوژيكي در ليكن پلان دهاني درصد99 و در واكنش ليكنوئيد دهاني درصد71.34 بود (0/001 P). استنتاج: در تشخيص ليكن‌پلان و واكنش ليكنوئيدي دهاني ارتباط كلينيكوپاتولوژيكي بالاتري براساس شاخص‌هاي تشخيصي اصلاح‌شده در مقايسه با شاخص‌هاي سال 1978 وجود دارد. لذا شاخص‌هاي تشخيصي اصلاح شده سازمان بهداشت جهاني براي استفاده در بالين و تشخيص هيستوپاتولوژيك پيشنهاد مي‌شود.