بررسي تاثير استفاده از جستجوگر حركت بر بهبود عملكرد دست در كودكان فلج مغزي اسپاستيك دوطرفه

سابقه و هدف: فلج مغزي اصطلاحي براي طبقه‌بندي كودكان با ضايعات غيرپيشرونده در مغز در حال رشد است. فلج مغزي اسپاستيك، شايع‌ترين نوع مي‌باشد. در اين كودكان، توانايي محدود در دستكاري اجسام يكي از عوامل محدوديت در فعاليت‌هاي روزمره است كه مي‌تواند از مهم‌ترين اهداف درماني باشد. هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير دستگاه جستجوگر حركت (Leap motion) بر قدرت و مهارت دستي كودكان فلج مغزي اسپاستيك دوطرفه بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مداخله‌اي و از نوع تك‌گروهي، تاثير (LM) Leap motion بر مهارت و قدرت اندام فوقاني تعداد 10 كودك فلج مغزي نوع دوطرفه اسپاستيك بررسي شد. مطالعه شامل سه مرحله بود: مرحله پايه به مدت 4 هفته شامل مداخلات رايج كاردرماني در قالب جلسات 45 دقيقه‌اي، مرحله مداخله به مدت 12 هفته كه بخشي از جلسات كاردرماني (20 دقيقه) به تمرينات LM اختصاص يافت و مرحله پيگيري نيز به مدت 4 هفته مشابه مرحله پايه بود. اطلاعات جمع‌آوري شده توسط تحليل چشمي نمودار در مورد هر كودك در زمينه مهارت دستي و قدرت، بررسي شد. از ضريب كندال و شاخص‌هاي غيرهمپوشاني براي بررسي تغييرات مهارت دستي استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از بهبود در قدرت و مهارت اندام فوقاني كودكان بود. براي اندازه‌گيري اثر مداخله بر كيفيت مهارت اندام فوقاني، ضريب كندال محاسبه شد كه در سه كودك معني‌دار بود. سطح معني‌داري دركودكان شماره 5 و 10 كم‌تر از 0/05 به‌دست آمد. در مورد انواع قدرت گرفتن طبق تحليل چشمي نمودارها در بيش‌تر كودكان تغييرات مثبت مشاهده شد. استنتاج: LMC مي‌تواند به‌عنوان توانبخشي اندام فوقاتي استفاده شود و به‌عنوان روشي سودمند به همراه ساير درمان‌هاي توانبخشي توصيه مي‌گردد.