بررسي رابطه اضطراب كرونا با راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، سرسختي رواني و تاب ‏آوري

هدف از اين پژوهش بررسي پيش‏بيني‏ اضطراب كرونا بر اساس مهارت‌هاي تنظيم شناختي هيجان، سرسختي رواني و تاب‏آوري بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف كاربردي و با توجه به روش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‏ي آماري شامل تمامي دانشجويان دانشگاه پيام نور شيراز در سال تحصيلي 1400-1399 كه تعداد آن‌ها حدوداً 8064 نفر بود كه نمونه‏اي به تعداد 367 نفر به روش نمونه‌گيري طبقه‏اي انتخاب شد. ابزار جمع‏آوري اطلاعات شامل مقياس راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (Garnefski et al., 2001)، پرسشنامه اضطراب كرونا ويروس علي پور و همكاران (1398)، مقياس تاب‏آوري (Conner Davidson, 2003)، پرسشنامه سرسختي روان‌شناختي (Lang Goulet, 2003) بود. تجزيه‏وتحليل داده‏ها به‌وسيله ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم‌افزار اس پي اس اس -23 انجام گرفت. يافته‏هاي حاصل از تجزيه‌وتحليل آماري داده‏ها نشان داد كه راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي هيجان، مؤلفه‏هاي سرسختي رواني و تاب‏آوري با اضطراب كرونا داراي همبستگي منفي در سطح 0.01 است و بين راهبردهاي منفي تنظيم شناختي هيجان با اضطراب كرونا رابطه‏ي مثبت و معناداري وجود دارد. يافته‏هاي حاصل از تحليل رگرسيون چندگانه نيز نشان داد كه از طريق راهبردهاي مثبت تنظيم شناختي هيجان، تعهد، كنترل، چالش جويي و تاب‏آوري مي‏توان نمرات اضطراب كرونا را به‌صورت معكوس پيش‏بيني كرد. راهبردهاي منفي تنظيم هيجان نيز نمرات اضطراب كرونا را به‌صورت مستقيم پيش‏بيني كردند؛ بنابراين يافته‏هاي پژوهش نشان مي‏دهد كه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، تاب‌آوري و سرسختي رواني سهم معناداري در پيش‌بيني اضطراب كرونا دارند.