بررسي نقش تنظيم هيجان و تاب‏آوري در سازگاري تحصيلي و كيفيت زندگي دانش‏آموزان در دوران همه‏گيري كوويد- 19

پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش تنظيم هيجان و تاب‏آوري در سازگاري تحصيلي و كيفيت زندگي دانش‏آموزان در دوران همه‏گيري كوويد-19 انجام شد. اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل دانش‏آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصيلي 1399-1400 بودند، كه 400 دانش‏آموز به روش نمونه‏گيري خوشه‏اي چندمرحله‏اي به‏عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل، پرسش‏نامه‏هاي تنظيم هيجان گراس و جان (2003)، تاب‏آوري كانر و ديويدسون (2003)، سازگاري تحصيلي بيكر و سرياك (1984) و كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (1998) بود. تجزيه‏وتحليل داده‏ها با استفاده از روش‏هاي آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي هم‌زمان انجام شد. تحليل داده‏ها نشان داد كه بين تنظيم هيجان با سازگاري تحصيلي و كيفيت زندگي رابطه مثبت معناداري وجود داشت و همچنين بين تاب‏آوري با كيفيت زندگي رابطه مثبت معناداري مشاهده شد؛ اما بين تاب‏آوري و سازگاري تحصيلي دانش‏آموزان رابطه معناداري مشاهده نشد. بر اساس نتايج تحليل رگرسيون، تنها تنظيم هيجان پيش‏بين معناداري براي سازگاري تحصيلي بود. همچنين تنظيم هيجان و تاب‏آوري هر دو پيش‏بين خوبي براي كيفيت زندگي دانش‏آموزان بودند. براساس يافته‏هاي به دست آمده مي‏توان نتيجه‏گيري كرد كه در دوران همه‏گيري كوويد-19، مهارت تنظيم هيجان در دانش‏آموزان نقش معناداري در سازگاري تحصيلي دارد، همچنين تنظيم هيجان و تاب‏آوري بالا در اين دوران در كيفيت زندگي دانش‏آموزان نقش معناداري دارند.