مقايسة كيفيت زندگي، سلامت روان، ناگويي هيجاني و تحمل پريشاني در پرستارانِ بخش مراقبت‏ از بيماران كوويد- 19 با پرستاران ساير بخش ‏ها

هدف از انجام اين پژوهش مقايسه كيفيت زندگي، سلامت روان، ناگويي هيجاني و تحمل پريشاني پرستاران شاغل در بخش‏هاي ويژه مراقبت از بيماران كوويد-19(كرونا) با پرستاران ساير بخش‏ها بود كه با روش توصيفي از نوع مطالعات علي-مقايسه‏اي انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش تمام پرستاران شاغل در بيمارستان‏هاي منطقه سه تهران بود، كه از بين آن‌ها نمونه‏اي برابر 97 نفر (47 نفر پرستار در بخش مراقبت‏ از بيماران كوويد-19، 50 نفر پرستار در بخش عادي) با روش در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش شامل پرسشنامه كيفيت زندگي (فرم كوتاه) سازمان بهداشت جهاني (1989)، پرسشنامه سلامت عمومي Goldberg Hilder (1979)، مقياس ناگويي هيجاني تورنتو Bagbay et al., 1994) (، مقياس تحمل پريشاني Simons Gaher (2005) بود. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از آزمون t مستقل و نرم‌افزار SPSS22 استفاده شد. يافته‏ها نشان داد كيفيت زندگي و سلامت روان پرستاران شاغل در بخش‏هاي عادي از پرستاران شاغل در بخش‏هاي كرونا بالاتر است؛ اما تحمل پريشاني و ناگويي هيجاني پرستاران شاغل در بخش كرونا بالاتر از پرستاران شاغل در بخش‏هاي عادي بود. براساس نتايج بررسي حاضر، تأمين تجهيزات محافظت شخصي كافي و ايجاد زمينه بهره‌گيري از خدمات مشاوره و روان‌شناسي به‌موقع، در كنار ساير اقدامات تأميني و تشويقي، مي‏تواند در كاهش اضافه‌بار رواني پرستاران مفيد باشد.