روابط ساختاري ترس از بيماري كوويد 19 با اضطراب كوويد 19 و روش‌هاي مقابله: با نقش واسطه‌اي خشم

شرايط بحراني كرونا مي‌تواند باعث آثار منفي رواني شود كه به‌نوعي بر سلامت روان افراد جامعه اثرگذار هستند. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر بررسي روابط ساختاري ترس از بيماري كوويد 19 با اضطراب كوويد 19 و روش‌هاي مقابله با نقش واسطه‌اي خشم بود. پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري را كليه دانشجويان دانشكده روان‌شناسي دانشگاه آزاد تهران جنوب در سال تحصيلي 1399-1400 تشكيل مي‌دادند كه بالاتر از 20 سال داشتند. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 250 نفر، ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي ترس از ابتلا به بيماري كرونا ويروس Ahorsu و همكاران (2020)، مقياس اضطراب بيماري كرونا عليپور و همكاران (1398)، پرسشنامه اظهار حالت-صفت خشم Spielberger (1988) و پرسشنامه راه‌هاي مقابله Endler and Parker (1990) را تكميل كردند. تحليل يافته‌ها با استفاده از روش همبستگي پيرسون و تحليل مسير انجام شد. نتايج نشان داد كه بين متغيرهاي اضطراب كرونا و ترس از كرونا و بين متغيرهاي خشم و ترس از كرونا رابطه مثبت و معناداري وجود دارد همچنين بين متغيرهاي راهبردهاي مقابله و ترس از كرونا رابطه معكوس و معناداري وجود دارد. (P 0.05). نتايج تحليل مسير نيز نشان داد مدل ترس از بيماري كوويد 19 با اضطراب كوويد 19 و روش‌هاي مقابله: با نقش واسطه‌اي خشم مدلي روا در جامعه موردپژوهش است و داده‌ها برازش مناسبي با مدل نظري دارند. با توجه به نتايج پژوهش حاضر، لزوم اجراي كارگاه‌هاي آموزشي مناسب جهت كاهش اضطراب و خشم در افراد، به‌منظور جلوگيري از بروز ترس از كرونا احساس مي‌شود.