گونه‌شناسي نظريه‌هاي زمينه‌ساز استراتژي باز

يكي از اين اصول باز بودن در سازمان‌ها، حوزه استراتژيك از طريق شفافيت و مشاركت در فرآيندهاي استراتژي است كه استراتژي باز ناميده مي‌شود. هدف اين پژوهش، گونه‌شناسي و تحليل محتواي نظريه‌هاي زمينه‌ساز استراتژي باز است كه براساس تحليل محتواي كيفي و با استفاده از روش قياسي انجام شده است. با بررسي در پايگاه اسكوپوس و بهره‌گيري از روش نمونه‌گيري گلوله برفي و نظري، در نهايت 26 مقاله در بازه زماني 1990 تا 2020 با محوريت استراتژي باز انتخاب و به روش كيفي تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد به‌طور كلي نظريه‌هاي مختلفي به صورت آشكار و يا ضمني در حوزه استراتژي باز تاثيرگذار هستند. از تلاقي 8 رويكرد نظري شناسايي شده و 2 بعد زمينه معرفي شده، 16 گونه از نظريه‌هاي زمينه‌ساز استراتژي باز به دست آمد. استراتژي باز با توجه به مبناي نظري خود، مي‌تواند شيوه‌هاي استراتژي‌سازي باز، پديده‌ ارتباطاتي، فرآيندهاي معنابخشي باز، اشكال جديد مشاركت ذي‌نفعان، انتظارات نهادينه شده، ترتيب جديد جريان اطلاعات و دانش، دسترسي به منابع باز و رقابت تعاملي در قالب ذي‌نفعان داخلي و يا ذي‌نفعان خارجي معرفي شود. در اين ميان رويكردهاي شيوه عمل، رويكردهاي مرتبط با ذي‌نفعان، رويكردهاي نهادي و رويكردهاي مبتني بر دانش / اطلاعات رويكردهاي مهم‌تر و قابل‌توجه‌تري هستند. بايد اشاره كرد كه ماهيت پويا و تأثيرگذار استراتژي باز و راه‌هاي مختلف نگاه به اين حوزه، نشان مي‌دهد محققين بايد تلاش بيشتري براي درك بهتر اين پديده‌ جديد هيجان‌انگيز داشته باشند.