تحليل گفتمان معنامبنايانۀ آموزش زبان و ادبيات فارسي براي گسترش ديپلماسي فرهنگي (مطالعه موردي: تركمنستان، ازبكستان و گرجستان)

تحليل گفتمان، رويكردي بينارشته اي در حوزه هاي زبان شناسي، معناشناسي، ادبيات، روابط فرهنگي، حوزه‌هاي بين‎الملل و برخي رشته‌هاي ديگر است. اين رويكرد، چگونگي تبلور و شكل گيري معنا و پيام را در پيوند با عوامل درون زباني و برون زباني تحليل و ارزيابي مي‌كند. گفتمان ها به سبب استفاده از زبان و قدرت زباني، به نوعي زبانِ روابطِ قدرت هستند و معاني و مضامين همسو و مشترك كه در زبان متبلور است نيز از جلوه هاي بارز قدرت فرهنگي محسوب مي‌شود. از اين‎رو هدف از نگارش اين مقاله، تشريح معنامبنايانه و تحليل گفتماني معاني و مشاهير مشترك در قالب طرح‌واره‌هاي ذهني با استفاده از روش اسنادي و با رويكرد توصيفي- تحليلي در جهت ارتقاي سطح روابط فرهنگي است. مهم‎ترين يافته هاي اين پژوهش در حوزة تمدني مشترك (غير هم زبان) مضمون ها، طرح‌واره هاي ذهني و به ويژه عرفاني بين مشاهير مشترك ايران و تركمنستان است. طرح‌واره‌هاي عرفاني، اخلاقي و... براي ايران و ازبكستان نيز نمود دارد كه مي تواند با اقبال عمومي همراه شود. مضامين و طرح‌واره هاي ذهني- حماسي شاهنامه و مضامين پاره‌اي از منظومه‌هاي عاشقانه يا حتي مضامين اشعار عمر خيام نيز كه بيشتر با استقبال محققان گرجي مواجه شده است، مي‌تواند نقشي بي بديل در عرصۀ گسترش روابط فرهنگي با كشورهاي غير هم زبان حوزۀ تمدني ايجاد كند.