امكان‌سنجي كاربرد نشانه‌هاي زبان حركت دست مردم كرمان در هنر

حركات بدن به جاي كلام، بخشي از پيام مورد نظر را به مخاطب منتقل مي‌كنند. در بين ايرانيان، «كرماني ها» زبان دست ها را به طور گسترده به كار مي‌برند. به دليل بازتاب گستردۀ ‌اين حركات در هنر ايران مي توان پذيرفت كه عدم شناخت نشانه شناسانه از زبان دست ها در كاركرد ارتباطي تصويري و نمايشي خلل ايجاد كرده، استفاده از نشانه هاي محلي موجب تنوع در صورت هاي هنري مي‌شود. پژوهش تحليلي- توصيفي حاضر با هدف تبيين اين گونه از نشانه ها‏ در سپهر نشانه‌اي فرهنگ كرمان تدوين شده است و پاسخگوي اين پرسش است كه زبان حركات دست، چه ارتباطي با زبان گفتار دارد و چگونه مي‌تواند نقش مؤثري در هنر داشته باشد. همچنين با تكيه بر مفهوم ترجمۀ بينانشانه اي، روشن مي‌كند كه تكرار نشانه‏ها كه در دو گونه مثبت- روزمره و يا منفي در كرمان به زباني مفهومي بدل گرديده، مي تواند براي ارتباط بهتر با مخاطب، از طريق روايت ها در هنرهاي تجسمي و نمايشي به كار گرفته شود.