عنوان مقاله :
استفاده از الگوريتم بهينهسازي لاشخور براي آستانهگيري چندسطحي تصاوير سيتياسكن مغز
پديد آورندگان :
ارشقي ، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركز - گروه مهندسي برق , عشوريان ، محسن دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - گروه مهندسي برق , قابلي ، ليلا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركز - گروه مهندسي برق
كليدواژه :
قطعهبندي تصوير , الگوريتم بهينهسازي لاشخور , بهينهسازي , فراابتكاري
چكيده فارسي :
بخشبندي تصاوير به فرآيند تقسيم كردن يك تصوير ديجيتال به چند بخش گفته ميشود. هدف بخشبندي، سادهسازي و يا تغيير در نمايش يك تصوير به چيزي است كه معنادارتر و هم براي تحليل آسانتر است. روشهاي آستانهگذاري با داشتن پيچيدگي بسيار كمتر در مقايسه با روشهاي نوين مبتني بر يادگيري عميق همچنان كاربرد گستردهاي دارند. در اين مقاله يك الگوريتم جديد آستانهگيري چندسطحي، براي قطعهبندي تصاوير سيتياسكن مبتني بر هيستوگرام ارائه شده است. در الگوريتم پيشنهادي، آستانهگيري تصوير با استفاده از روش نوين الگوريتم بهينهسازي لاشخور انجام شده است. در الگوريتم بهينهسازي لاشخور فرآيند اكتشاف و بهرهبرداري با تعريف چند نوع لاشخور با تواناييهاي متفاوت حاصل ميشود. آنتروپي به عنوان تابع برازندگي جهت قطعهبندي چندسطحي تصاوير با استفاده از الگوريتم لاشخور استفاده گرديد. الگوريتم پيشنهادي با دو الگوريتم بهينهسازي تكاملي يعني الگوريتم ذرات و نوع بهبود يافتهاي از الگوريتم ذرات كه بر مبناي سيستم چندعاملي فازي ميباشد، مقايسه شده است. اين مقايسه بر روي يك مجموعه تصاوير سيتياسكن بيانگر برتري روش پيشنهادي در توابع برازندگي به ميزان متوسط 8 درصد ميباشد. علاوه بر اين، مقدار كيفيت تصاوير بخشبندي شده بهبودي به طور متوسط در تصاوير دوبخشي حدود 3 درصد و در تصاوير پنجبخشي به طور متوسط 12 درصد بوده است.
عنوان نشريه :
محاسبات نرم
عنوان نشريه :
محاسبات نرم