اثر نابرابري در توزيع درآمد بر ساختار مالياتي در ايران

در اين مقاله به بررسي اثر نابرابري در توزيع درآمد (اندازه گيري شده توسط ضريب جيني و سهم ده درصد ثروتمندترين به ده درصد فقيرترين) بر ساختار مالياتي در دوره زماني 1399- 1357 با استفاده از روش خودرگرسيون‌برداري با وقفه‌هاي گسترده (ARDL) پرداخته شده است. نتايج حاصل نشان داد كه در كوتاه‌مدت و بلندمدت نابرابري با هر دو معيار اندازه‌گيري توزيع نابرابري درآمد، نسبت ماليات غيرمستقيم به GDP را افزايش داده است. ولي اين اثر برنسبت ماليات مستقيم به GDP اثر منفي داشته و در نتيجه، نابرابري در توزيع درآمد، ساختار مالياتي را از سمت ماليات مستقيم به سمت ماليات غيرمستقيم سوق داده است. درجه باز بودن تجاري فقط در مدلي كه نابرابري با معيار سهم دهك بالايي به دهك پايين اندازه گيري شود، اثر مثبت و معني دار بر نسبت ماليات مستقيم به GDP داشته، ولي اثر آن بر نسبت ماليات غيرمستقيم به GDP منفي است. به علاوه شهرنشيني در بلندمدت، تنها بر نسبت ماليات غير مستقيم به GDP، اثر مثبت و معنادار دارد.