بررسي جايگاه گردشگري دريايي و توسعه منطقه‌اي استان خوزستان در مقايسه موردي با استان‌هاي ساحلي جنوب كشور با روش تاپسيس

كشورهايي كه دسترسي به دريا دارند و توانسته‌اند از اين موقعيت و پتانسيل استفاده كنند، سالانه گردشگران زيادي را به خود جذب مي‌نمايند كه سبب توسعه اين كشورها شده است. در كشور ما نيز استان‌هاي شمالي و جنوبي، از اين پتانسيل برخوردارند. استان‌هاي شمالي با توجه به موقعيت آب و هوايي متفاوت، وجود خطه سرسبز و جنگلي و دسترسي قشر عظيم جمعيت، توانسته‌اند كه پيشرفت‌هاي بيشتري در زمينه گردشگري داشته باشند. در جنوب كشور نيز جزيزه كيش، يك نمونه موفق در جذب گردشگر دريايي است. اما به رغم وجود 85 درصد از طول سواحل در جنوب كشور، استان‌هاي جنوبي، نتوانسته‌اند از اين پتانسيل استفاده نمايند. يكي از اين استان‌ها، خوزستان بوده، كه به نسبت بقيه استان‌هاي ساحلي جنوبي، از دسترسي بهتري برخوردار است ولي نتوانسته به خوبي از امكانات استفاده نمايد. هدف اين پژوهش، بررسي جايگاه استان خوزستان در بين استان‌هاي ساحلي جنوبي در گردشگري با تأكيد بر گردشگري دريايي، و با بهره گيري از شاخص‌ها، زيرشاخص‌ها و مؤلفه‌هاي مختلفي براي مقايسه پتانسيل‌ها و ظرفيت‌هاي اين استان‌ها و با استفاده از روش تاپسيس (TOPSIS)، در سال 1397 مي باشد. نتايج براي اين سال، حاكي از آن است كه استان خوزستان در شاخص گردشگري دريايي بعد از استان هرمزگان، در جايگاه دوم قرار دارد و پس از آن، استان‌هاي بوشهر و سيستان و بلوچستان قرار مي‌گيرند. استان خوزستان در شاخص دسترسي و شاخص جاذبه گردشگري غيردريايي در رتبه اول، در شاخص زيرساخت و شاخص تعداد گردشگران دريايي در رتبه دوم و در شاخص جاذبه گردشگري دريايي، داراي رتبه چهارم در بين چهار استان ساحلي جنوبي است. قابل ذكر مي باشد كه به دليل محدوديت در دسترسي به آمار و اطلاعات سال‌هاي ديگر، دوره بررسي يك‌ساله در نظر گرفته شده است و نتايج، قابل تعميم به سال هاي ديگر نيست.