مقايسه حساسيت بين فردي و تعادل هيجاني در دانش‌آموزان داراي معلوليت جسماني و دانش‌آموزان عادي

زمينه و هدف: مقايسه سلامت روان ميان دانش‌آموزان داراي معلوليت و عادي و بررسي اختلاف ميان اين دو گروه مي‌تواند منجر به توجه ويژه و متناسب به نيازهاي اجتماعي و آموزشي مربوطه شود. لذا اين مطالعه با هدف مقايسه حساسيت بين فردي و تعادل عاطفي در دانش‌آموزان داراي معلوليت جسماني و دانش‌آموزان عادي به انجام رسيد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع علي-مقايسه اي در سال ۱۳۹۷ در هشت مدرسه منتخب ابتدايي (چهار مدرسه عادي و چهار مدرسه استثنايي) در شهر تهران به انجام رسيد. نمونه اين پژوهش شامل ۸۰ دانش‌آموز (۴۰ دانش‌آموز داراي معلوليت و ۴۰ دانش‌آموز عادي به شيوه همتاسازي) بود كه به صورت تصادفي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي حساسيت بين فردي بويس و پاركر و تعادل عاطفي برادبورن استفاده شد. همچنين داده هاي به دست آمده با استفاده از آمار توصيفي و تحليل واريانس چند متغيري (مانوا) در SPSS21 تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: بين دانش‌آموزان داراي معلوليت جسماني و عادي در حساسيت بين فردي و تعادل عاطفي، تفاوت معناداري مشاهده شد (0/01 P) و ميانگين نمرات حساسيت بين فردي به طور معناداري در دانش‌آموزان داراي معلوليت از دانش‌آموزان عادي بيشتر بود (0/01 P). همچنين يافته ها حاكي از وجود مشكلات دانش‌آموزان داراي معلوليت در زمينه مهارت هاي بين فردي-ارتباطي و كاستي هايي در رشد عاطفي در مقايسه با دانش‌آموزان عادي مي‌باشد. نتيجه‌گيري: توجه ويژه به عملكرد اجتماعي و مهارت بين فردي و عاطفي دانش‌آموزان داراي معلوليت ضرورت دارد و انجام مداخله‌هاي آموزشي متناسب در خصوص تقويت ابعاد اجتماعي و عاطفي اين دانش‌آموزان در راستاي باز پروري آنان توصيه مي‌شود.