تبيين شدت علائم بيماري در بيماران مبتلا به انسداد مزمن ريه بر اساس سبك ارتقاء دهنده سلامت با نقش واسطه‌اي ويژگي‌هاي شخصيتي

زمينه و هدف: بيماري انسداد مزمن ريه يكي از بيماري هايي است كه مي تواند كاركرد ريه و به تبع آن كاركرد كل بدن بيمار را محدود سازد. از اين رو انجام پژوهش‌هاي مرتبط با اين بيماري مي‌تواند اثرگذار باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر تبيين شدت علائم بيماري در بيماران مبتلا به انسداد مزمن ريه بر اساس سبك ارتقاء دهنده سلامت با نقش واسطه‌اي ويژگي‌هاي شخصيتي بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع مدلي يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه بيماران مبتلا به انسداد مزمن ريه بوده كه در بازه 1 ساله از فروردين تا اسفند 1399 به مركز بهداشتي درماني بيمارستان كوثر شهرستان سمنان مراجعه كردند. تعداد 205 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي پژوهش را تكميل كردند. داده‌ها به روش‌هاي همبستگي پيرسون و مدل يابي معادلات ساختاري به كمك نرم‌افزارهاي SPSSV19 و LISRELV8.80 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد ارتقاي سلامت بر روان رنجوري و شدت بيماري اثر منفي و معني‌داري دارد. ارتقاي سلامت بر ساير ويژگي‌هاي شخصيتي اثر مثبت و معني‌داري دارد (0.01 P). همچنين نتايج نشان داد متغير سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت به واسطه برون‌گرايي (0.13-) و با وجدان بودن (0.15-) برشدت علائم بيماري اثر غير مستقيم و معني‌داري دارد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين است كه متغيرهاي ويژگي‌هاي شخصيتي و سبك ارتقاء دهنده سلامت با شدت علائم بيماري در بيماران مبتلا به انسداد مزمن ريه رابطه داشته و اثر مستقيم و غيرمستقيمي بر آن داشتند. لذا آگاهي متخصصان از اين متغيرها جهت ارتقاي سبك زندگي افراد مبتلا به بيماري انسداد مزمن ريه مي‌تواند كمك‌كننده باشد.