اثربخشي درمان ذهن‌آگاهي نوجوان محور بر سرگرداني ذهني و علائم افسردگي

زمينه و هدف: افسردگي اختلالي شايع در دوران نوجواني است كه پيامدهاي شناختي و اجتماعي وسيعي به دنبال دارد؛ يكي از پيامدهاي شناختي، سرگرداني ذهني است كه با تشديد افكار ناكارآمد، به فرد افسرده آسيب ‌مي‌زند. به‌اين ترتيب اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان ذهن‌آگاهي نوجوان‌محور بر سرگرداني‌ذهني و علائم افسردگي انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش از نوع نيمه‌‌آزمايشي با طرح پيش آزمون –پس آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري بود. جامعه‌ي پژوهش نوجوانان دختر افسرده مراجعه‌كننده به مراكز روانشناختي شهر اصفهان در سال 1400 بودند. از جامعه مذكور، 30 دختر نوجوان افسرده با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي به گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. آزمودني ها به پرسشنامه افسردگي (BDI-II) و مقياس سرگرداني‌ذهني (MWS) در مراحل پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري پاسخ دادند. گروه آزمايش 8 جلسه ي 60 دقيقه‌اي درمان ذهن‌آگاهي نوجوان‌محور را دريافت كردند در حالي‌كه گروه گواه مداخله‌اي را دريافت نكرد. داده‌ها با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و با استفاده از نسخه‌ي 26 نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج بيانگر اين بود كه بين نمرات افسردگي و سرگرداني‌ذهني گروه ها در پس‌آزمون و پيگيري نسبت به پيش آزمون تفاوت معنادار وجود دارد. اثر متغير بين گروهي مداخله نيز در كاهش افسردگي و سرگرداني‌‌ذهني معنادار است. يعني انجام درمان ذهن‌آگاهي نوجوان‌محور توانسته است نمرات افسردگي و سرگرداني ذهني را نسبت به به گروه گواه كاهش دهند (0.01 p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج، درمان ذهن‌آگاهي نوجوان‌محور مي تواند به‌عنوان يك گزينه مداخله اي مؤثر براي كمك به نوجوانان افسرده و كاهش سرگرداني‌ذهني آنان مورد استفاده قرار گيرد.