مقايسه اثربخشي زوج‌درماني با رويكرد طرح‌واره و شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر صميمت زناشويي زوجين در معرض طلاق

زمينه و هدف: صميميت زناشويي در زوجين در حال طلاق با كاستي‌هايي همراه است، بر اين اساس هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي زوج‌درماني با رويكرد طرح‌واره و شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر صميميت زناشويي زوجين در حال طلاق بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر كمي و از نوع مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون و دوره پيگيري بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي زنان در معرض طلاق مراجعه‌كننده به مركز مشاوره و روانشناسي آواي درون شهرستان پاوه در سال ۱۴۰۰ تشكيل مي‌دادند كه از بين آن‌ها ۴۵ نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه آزمايش زوج‌درماني طرح‌واره محور، گروه آزمايش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي و گروه گواه جايگزين گرديدند.  در گردآوري اطلاعات از پرسشنامه صميميت زناشويي تامسپون و ولكر  استفاده شد.  همچنين براي تجزيه و تحليل داده‌ها آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر به‌كاربرده شده است. يافته‌ها: نتايج تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه زوج‌درماني با رويكرد طرح‌واره در افزايش صميميت زناشويي تأثير معناداري داشته است (0.05 p)، از طرف ديگر درمان شناختي رفتاري مبتني بر ذهن آگاهي نيز در بهبود صميميت زناشويي به طور معناداري نتيجه‌بخش بوده است (0.05 p)، همچنين بين دو گروه زوج‌درماني با رويكرد طرح‌واره و شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در متغير صميميت زناشويي تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر حاكي از آن بود زوج‌درماني با رويكرد  طرح‌واره و شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در افزايش صميميت زنان در معرض طلاق مؤثر بوده است و اين دو رويكرد درماني نتيجه يكساني در بهبود صميميت زناشويي در زنان در معرض و طلاق داشته‌اند.