نقش واسطه‌اي سرسختي روانشناختي در رابطه بين سبك‎ هاي دلبستگي و آشفتگي روانشناختي در دوره شيوع كوويد-19

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي سرسختي روان‌شناختي در رابطه بين سبك‎هاي دلبستگي و آشفتگي روان‌شناختي در دوران شيوع ويروس كوويد-19 انجام شد. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي و از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران بود كه خود و يا اعضاي درجه اول خانواده خود حداقل يك‌بار سابقه ابتلا به ويروس كوويد-19 را بين ماه‌هاي اسفند 1399 تا آبان 1400 را داشتند كه از اين ميان تعداد 384 نفر به‌صورت در دسترس و از طريق فضاي مجازي به پرسشنامه‌هاي مقياس سرسختي روان‌شناختي لانگ و گولت (LGHS)، مقياس سبك دلبستگي بزرگسال كولينز و ريد (RAAS) و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-42) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي همبستگي پيرسون و تحليل مسير و به‌وسيله‌ي نرم‌افزارهاي SPSS و AMOS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد سبك‎هاي دلبستگي اثر مستقيم و معناداري بر سرسختي روان‌شناختي دارد، سبك‎هاي دلبستگي و سرسختي روان‌شناختي اثر مستقيم و معناداري بر آشفتگي روان‌شناختي داشته و همچنين نقش واسطه‌اي سرسختي روان‌شناختي بين سبك‎هاي دلبستگي و آشفتگي روان‌شناختي معنادار است. نتيجه‌گيري: در دوران شيوع كوويد-19، سبك‎هاي دلبستگي و سرسختي روان‌شناختي به‌طور مستقيم بر آشفتگي روان‌شناختي تأثير داشته و سرسختي روان‌شناختي در رابطه بين سبك‎هاي دلبستگي و آشفتگي روان‌شناختي نقش واسطه‌اي را ايفا مي‌كند.