اثربخشي درمان گروهي سايكودراما بر كاهش علائم اختلال اضطراب جدايي كودكان 9-5 ساله شهر زاهدان

زمينه و هدف: اختلال اضطراب جدايي يكي از اولين و شايع‌ترين اختلالات رواني در كودكان هست؛ بنابراين انجام مداخلات درماني جهت كاهش اين اختلال داراي اهميت است. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان گروهي سايكودراما بر كاهش علائم اختلال اضطراب جدايي كودكان 9-5 بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر شبه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون، همراه پيگيري با گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري در اين پژوهش، كليه كودكان 9-5 ساله مبتلابه اختلال اضطراب جدايي شهر زاهدان در سال تحصيلي 99-98 بود. براي انتخاب نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي دومرحله‌اي و به‌صورت در دسترس 30 كودك انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش،7 جلسه ۹۰ دقيقه‌اي، درمان گروهي سايكودراما را دريافت كرده و بر روي گروه كنترل هيچ مداخله‌اي اجرا نگرديد. در پايان جلسات آموزشي-درماني پس‌آزمون اجرا و پس از يك ماه هر دو گروه مجدداً مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده در اين پژوهش، پرسشنامه اضطراب كودكان اسپنس نسخه والدين (SCAS-P) و پرسشنامه علائم مرضي نسخه والدين (CSI-4) بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل اندازه‌گيري مكرر و نرم‌افزار SPSS 22 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تحليل يافته‌ها نشان داد كه علائم اضطراب جدايي در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل، كاهش معناداري را نشان داد (P≤0/01).نتيجه‌گيري: از درمان گروهي سايكودراما جهت كاهش علائم اضطراب جدايي كودكان 9-5 ساله شهر زاهدان مي‌توان استفاده نمود و اين رويكرد درماني براي اين جمعيت قابليت كاربرد دارد.