اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سلامت روان و هم‌جوشي شناختي دختران داراي شكست عاطفي

زمينه و هدف: عشق مي‌تواند يكي از هيجان‌انگيزترين رخدادهاي زندگي هر فردي باشد و شكست عاطفي مي‌تواند يكي از رنج‌آورترين تجاربي باشد كه ممكن است فرد به دنبال رابطه عاشقانه با آن روبرو شود. هدف از اين مطالعه بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر سلامت روان و همجوشي شناختي دختران داراي شكست عاطفي بود. مواد و روش‌ها: روش تحقيق از نوع نيمه تجربي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش موردنظر شامل كليه دانشجويان دختر مشغول به تحصيل سال 99-98 دانشگاه اصفهان بود. تعداد اعضاي نمونه شامل سي نفر از دانشجويان دختر مراجعه‌كننده به مركز مشاوره دانشگاه اصفهان بودند. نمونه‌گيري به‌صورت در دسترس انجام شد. سپس از داوطلبان پرسشنامه نشانگان ضربه عشق گرفته شد و صورت تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسيم شدند. گروه آزمايش تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفت. داده‌ها در اين پژوهش، توسط پرسشنامه سلامت روان و پرسشنامه همجوشي شناختي در سه مرحله (پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پي گيري) گردآوري شد. اطلاعات با استفاده از آزمون‌هاي متناسب آماري (انحراف معيار، ميانگين، آزمون موچلي، واريانس، آزمون تعقيبي بنفروني) و نرم‌افزار SPSS-21 انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، هم‌جوشي شناختي و سلامت روان گروه آزمايش را در سطح معناداري به ترتيب، كاهش و افزايش دهد. نتيجه‌گيري: به‌طوركلي مي‌توان گفت كه در مداخلات درماني شكست عاطفي، از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به‌عنوان كاهش‌دهنده علائم همجوشي شناختي و افزايش‌دهنده سلامت روان استفاده كرد.