اثربخشي آموزش حل مسئله خانواده محور بر رضايت زناشويي زوجين

زمينه و هدف: ارتقاي سطح رضايت زناشويي موجب استحكام خانواده و دوام زندگي مشترك مي‌شود. راهبردهاي شناختي-رفتاري همچون حل مسئله از كارآمدي مناسبي براي كاهش تعارضات و بهبود رضايت زناشويي برخوردارند؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش حل مسئله خانواده محور بر رضايت زناشويي زوجين انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر با توجه به هدف، كاربردي و شيوه اجرا شبه آزمايشي از نوع طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل متأهلين مراجعه‌كننده به مركز خدمات روان‌شناسي و مشاوره دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمانشاه در سال 1398 بود. ابتدا بر اساس معيارهاي ورود و خروج تعداد 30 زوج به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و سپس به‌صورت انتساب تصادفي به دو گروه آزمايش (15 زوج) و كنترل (15 زوج) تقسيم شدند. پس‌ازآن گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه‌اي، آموزش حل مسئله خانواده محور را دريافت نمودند. گروه كنترل در اين مدت هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه رضامندي زوجيت افروز (1389) استفاده شد. بعد از پس‌آزمون داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي و روش تحليل كوواريانس و نرم‌افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج با استفاده از تحليل كوواريانس نشان داد، به‌كارگيري آموزش حل مسئله خانواده محور تأثير معناداري بر افزايش رضايت زناشويي زوجين دارد (0.05 p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش حاضر مي‌توان گفت برنامه آموزش حل مسئله خانواده محور به‌عنوان يك برنامه مداخله‌اي اثربخش و با اهميت مي‌تواند در راستاي افزايش رضايت زناشويي زوجين مورداستفاده قرار گيرد.