شناسايي مؤلفه‌هاي آموزش سواد رسانه‌اي و تحليل جايگاه آن در اسناد بالادستي آموزش‌وپرورش

پژوهش حاضر با هدف شناسايي مؤلفه‌هاي آموزش سواد رسانه‌اي و تحليل جايگاه آن در اسناد بالادستي آموزش‌وپرورش انجام شد. سروش پژوهش توصيفي شامل تحليل اسنادي و نيز تحليل محتوا و رويكرد آن كاربردي است. جامعۀ پژوهش در بخش تحليل اسنادي، كليۀ متون مرتبط با آموزش سواد رسانه‌اي و در بخش تحليل محتوا، چهار سند بالادستي نظام آموزش‌وپرورش ايران است. با توجه به ماهيت موضوع، از نمونه‌گيري صرف‌نظر و كل جامعه بررسي شد. ابزارهاي اندازه‌گيري فرم فيش‌برداري و فهرست تحليل محتواي محقق‌ساخته است. داده‌هاي اسنادي به شيوۀ كيفي و داده‌هاي تحليل محتوا با استفاده از شاخص‌هاي توصيفي در فرايند تحليلي آنتروپي شانون بررسي شدند. نتايج پژوهش نشان داد: 1. چارچوب مفهومي ‌آموزش سواد رسانه‌اي را مي‌توان در سه مؤلفۀ شناخت، تفكر انتقادي و توليد و تعامل پيام دسته‌بندي كرد. هريك از اين مؤلفه‌ها نيز به چند خرده‌مؤلفه تقسيم مي‌شود؛ 2. ميزان توجه به مؤلفه‌هاي آموزش سواد رسانه در اسناد بالادستي آموزش‌وپرورش متفاوت است؛ به‌طوري كه بيشترين تأكيد بر مؤلفۀ شناخت و كمترين تأكيد بر مؤلفۀ تفكر انتقادي است؛ 3. در بين اسناد بررسي‌شده‌، بيشترين ضريب اهميت مربوط به سند چشم‌انداز بيست‌ساله (0/534) و كمترين مربوط به سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش (0/087) بوده است.